Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 28 maja 2015 r., sygn. II SA/Rz 320/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Krystyna Józefczyk Sędziowie WSA Ewa Partyka /spr./ WSA Paweł Zaborniak Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2015 r. sprawy ze skargi M. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...].

Uzasadnienie

Podaniem z dnia 14 listopada 2014 r. ML zwróciła się do Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w [.] z wnioskiem o przyznanie specjalnego zasiłku opiekuńczego z tytułu opieki sprawowanej nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym dziadkiem SB.

Decyzją z dnia [.] listopada 2014 r. nr [.], Burmistrz [.] odmówił ML przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z opieką sprawowaną nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym dziadkiem uznając, że wnioskodawczyni nie spełniła określonej w art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 z późn. zm.). Jest ona wprawdzie zstępną SB, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, jednak są również inne osoby bliżej spokrewnione, które mogą sprawować nad nim opiekę, a to córki TB, MG i JM. Wnioskodawczyni nie jest zatem zobowiązana alimentacyjnie w pierwszej kolejności.

W odwołaniu od powyższej decyzji ML zarzuciła organowi błędne ustalenia faktyczne, ponieważ jest ona jedyną osobą mogącą opiekować się SB. Opieki tej nie mogą sprawować jego córki. Jedna jest bowiem sama niepełnosprawna, druga pracuje zawodowo i ma na utrzymaniu własną rodzinę, a trzecia opiekuje się własnym niepełnosprawnym dzieckiem.