Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 21 maja 2015 r., sygn. II SA/Ol 383/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Protokolant Specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 maja 2015 r. sprawy ze skargi T. R. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wynagrodzenia za usunięcie i parkowanie pojazdu oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia [...] przyznał dozorcy - T.R. kwotę 971,86 zł brutto tytułem zwrotu koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru, wynagrodzeniem za dozór oraz kwot związanych z holowaniem i przechowywaniem pojazdu marki [...] nr rej. [...], usuniętego z drogi w trybie art. 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tj. Dz.U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) zwanej dalej: u.p.r.d., i przejętego na rzecz Skarbu Państwa. Podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 123 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.) zwanej dalej: kpa. w związku z art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tj. Dz.U. z 2012 r. poz. 1015 ze zm.) zwanej dalej: u.p.e.a., § 3 pkt 1 lit. a, § 4 ust. 1 pkt 3, § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 2011 r. w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. Nr 46, poz. 237).

W uzasadnieniu organ wskazał, że pismem z 14 stycznia 2013 r. T.R. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o przyznanie wynagrodzenia, według stawek ustalonych przez Radę Powiatu O. obowiązujących w okresie usunięcia i przechowywania pojazdu, za usunięcie, przyjęcie i przechowywanie pojazdu marki [...] nr rej. [...] od 9 lutego do 10 sierpnia 2008 r., tj. za 183 doby w łącznej kwocie 2.997,81 zł brutto. Następnie w piśmie z dnia 25 lutego 2013 r. strona sprostowała wcześniejszy wniosek i wniósł o zastosowanie stawek wynikających z cennika obowiązującego w jego przedsiębiorstwie, tj. o przyznanie wynagrodzenia za usunięcie i parkowanie pojazdu w wysokości 4.184,46 zł brutto pomniejszonej o częściową wypłatę wynagrodzenia przez organ w kwocie 994,51 zł brutto, zgodnie z fakturą z dnia 5 listopada 2013 r., a także pomniejszonej o wypłatę przez właściciela pojazdu kwoty 750,00 zł brutto. Po rozpatrzeniu wniosku, organ odmówił wypłacenia kwoty 3095,00 zł netto tytułem opłaty za parkowanie przedmiotowego pojazdu i wyjaśnił, że stawki stosowane przez przedsiębiorcę nie wiążą organów przyznających te należności. Fakt opłacenia należności wynikającej z faktury z dnia 4 września 2008 r., w której została zastosowana stawka 20,00 zł netto nie może być podstawą domagania się od Skarbu Państwa, aby w każdym przypadku taka stawka została zapłacona. Opłaty za parkowanie jakie ustala przedsiębiorca mogą się odnosić do prywatnych właścicieli pojazdów usuwanych z dróg publicznych i umieszczanych na parkingach w trybie art. 130a u.p.r.d. Organ zauważył, że przedstawiona przez skarżącego kalkulacja poniesionych kosztów odzwierciedla wyłącznie poziom stawek ustalonych przez niego i nie zawiera konkretnych wydatków, ani sposobu ich obliczenia. Również pomimo wezwania strony przez organ skarżący nie przedłożył żadnych dokumentów oraz nie przedstawił faktów, które uzasadniałby przyznanie wynagrodzenia we wnioskowanej wysokości. W tej sytuacji określono wysokość wynagrodzenia w oparciu o średnią stawkę, wyliczoną na podstawie stawek stosowanych przez inne urzędy skarbowe, jak również do analizy przyjęto dwie umowy dotyczące wykonywania usług parkingowych na rzecz Naczelnika Urzędu Skarbowego oraz stawkę wynikającą z faktury VAT z dnia 4 września 2008 r. w wysokości 20,00 zł netto. Obliczona w ten sposób średnia arytmetyczna wyniosła 6,83 zł, a zatem należność za parkowanie przez 183 dni określono w wysokości 1.537,36 zł brutto. Z kolei odnośnie kosztów holowania pojazdu, średnia arytmetyczna wyniosła 2,50 zł, a zatem kwota należna za holowanie przez 60 km wyniosła 184,50 zł brutto. Natomiast w ocenie organu, po dokonaniu analizy informacji z innych urzędów skarbowych, brak jest podstaw do odrębnego naliczania kosztów załadunku i rozładunku pojazdu, a także opłaty za przyjęcie pojazdu na parking. W tej sytuacji organ przyznał skarżącemu jako dozorcy zwrot koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenie za dozór pojazdu w wysokości 1.721,86 zł brutto, którą to kwotę pomniejszył o wyegzekwowaną od pierwotnego właściciela kwotę 750,00 zł.