Wyrok WSA w Łodzi z dnia 12 maja 2015 r., sygn. II SA/Łd 237/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Sędziowie Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek (spr.) Protokolant Specjalista Aleksandra Błaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2015 r. sprawy ze skargi D. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...], nr [...], znak [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. na rzecz skarżącej D. Z. kwotę 106 (sto sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania; 3. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku. LS

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. decyzją z dnia [...] nr [...], po rozpatrzeniu odwołania D.Z., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...], nr [...] w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej w związku ze wzrostem wartości nieruchomości na skutek stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do sieci kanalizacji sanitarnej.

Stan faktyczny niniejszej sprawy jest następujący:

Prezydent Miasta P. decyzją z dnia [...], ustalił dla D.Z., jako właścicielki nieruchomości, opłatę adiacencką w wysokości 2.632,50 zł, w związku ze wzrostem wartości nieruchomości położonej w P. przy ul. A nr 37, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki nr 448/1, 448/2, 449/1, 449/2 o łącznej powierzchni 1,8751 ha, na skutek wybudowania kanalizacji sanitarnej. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał przepis art. 145 ust. 1 i art. 148 ust. 1 - 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2014 roku, poz. 518 ze zm., dalej jako: "u.g.n.").

Kwestionując powyższą decyzję D.Z. wniosła odwołanie, w którym wskazała, iż art. 145 ust. 2 u.g.n. jest niezgodny z art. 84 Konstytucji RP oraz Protokołem nr 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Kanalizacja w ulicy była budowana w dwóch etapach. Mieszkańcy, którzy mieli wybudowaną sieć kanalizacyjną w pierwszy etapie nie byli obciążani opłatą adiacencką, także część mieszkańców nie jest obciążona opłatą po wybudowaniu sieci oddanej do użytku w 2011 roku. Zgodnie z treścią art. 145 u.g.n. i uchwałą Rady Miejskiej Nr XXXV/601/2001, Prezydent Miasta może obciążyć opłatą adiacencką każdorazowo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej, jednak wszystkich obywateli należy traktować jednakowo. Przedstawiona sytuacja dyskryminuje część mieszkańców, co prowadzi do bezzasadnego różnicowania obywateli znajdujących się w takiej samej sytuacji faktycznej. Autorka odwołania zgłosiła uwagi do operatu szacunkowego wskazując, że przy przyjętej metodzie szacowania nieruchomości, do porównań powinny być przyjęte nieruchomości o cechach podobnych do nieruchomości wycenianej. Operat nie daje możliwości oceny, czy nieruchomości porównawcze spełniają te cechy, bowiem rzeczoznawca nie podał żadnych danych umożliwiających identyfikację nieruchomości porównawczych. Cechą wyróżniającą nieruchomość skarżącej jest sąsiedztwo trzech zbiorników z kiszonką, dlatego porównywanie nieruchomości, które nie posiadają takiego sąsiedztwa jest niemiarodajne. Ponadto działka obecnie jest obsiana zbożem, a ponadto jest to grunt z dużym nachyleniem, co uniemożliwi podłączenie przyszłym użytkownikom kanalizacji sanitarnej z powodu braku spadku grawitacyjnego, więc nie ma możliwości realnego skorzystania z przyłączy.