Wyrok WSA w Krakowie z dnia 27 maja 2015 r., sygn. III SA/Kr 196/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Kutzner Sędziowie WSA Halina Jakubiec (spr.) WSA Barbara Pasternak Protokolant st. ref. Justyna Owczarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 maja 2015 r. sprawy ze skargi S. P. na postanowienie Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia 20 stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia postanowienia uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Komendant Wojewódzki Policji postanowieniem z dnia 20 stycznia 2015 r. Nr [....] utrzymał w mocy postanowienie Komendanta Miejskiego Policji w N. z [....] 2014 r. Nr [.....] odmawiające uchylenia postanowienia Komendanta Miejskiego Policji w N. z [.....] 2011 r. [.....] odmawiającego wydania S. P. zaświadczenia potwierdzającego pełnienie przez niego służby w latach 1992 - 2011 w warunkach uzasadniających podwyższenie emerytury policyjnej.

Jako podstawę prawną postanowienia wskazano przepisy art. 144 i 138 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - Kpa (Dz.U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.)

Postanowienie zapadło w następujących okolicznościach stanu faktycznego:

S. P. wniósł pismem z dnia 31 maja 2014 r. (data wpływu do organu 3 czerwca 2014 r.) do Komendanta Miejskiego Policji w N. o wydanie zaświadczenia potwierdzającego pełnienie przez niego służby z narażeniem życia i zdrowia, koniecznego do podniesienia podstawy wymiaru emerytury. Wskazał, że przez cały okres służby w Policji wykonywał zadania w Nieetatowym Pododdziale Prewencji Policji między innymi w charakterze dowódcy II Plutonu VI Kompanii NPP i zabezpieczał imprezy masowe, w trakcie których występowało realne zagrożenie jego życia i zdrowia. Przywołał poniesione obrażenia oraz zapisy znajdujące się w zachowanej dokumentacji za lata 2004 - 2010, z której wynika, że uczestniczył w 77 zabezpieczeniach imprez masowych. Odniósł się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 27 maja 2014 r. sygn. akt U 12/13, który stwierdził, że § 4 pkt rozporządzenia Rady Ministrów z 4 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Służby Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej (Dz.U. z 2012 r., poz. 1205) w zakresie, w jakim stanowi o bezpośrednim zagrożeniu życia lub zdrowia, jest niezgodny z art. 15 ust. 6 w zw. z ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Bira Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2013 r., poz, 1717) oraz art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Według skarżącego z cytowanego wyroku wynika, że szczególne zagrożenie życia i zdrowia odnosi się do kwalifikacji zagrożenia, jako stwierdzenia istnienia zagrożenia innego niż normalne następstwa pełnienia służby.