Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2015 r., sygn. I SA/Wa 2556/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Szmydt Sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.) Protokolant starszy referent Agnieszka Bieńkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi W.R. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie

Minister Skarbu Państwa, decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r., nr [...] po rozpatrzeniu wniosku W.R. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] kwietnia 2014 r., nr [...] odmawiającą uchylenia decyzji Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] sierpnia 2008 r., nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2008 r., nr [...] odmawiającą potwierdzenia posiadania przez W.R. prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez M.R. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, położonej w Z., województwo [...].

Powyższa decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.

W dniu 12 maja 1998 r. W.R. złożył wniosek o uzyskanie ekwiwalentu za nieruchomości pozostawione przez M.R. poza obecnymi granicami państwa polskiego w Z., województwo [...].

Wojewoda [...], decyzją z dnia [...] marca 2008 r., odmówił wnioskodawcy potwierdzenia posiadania prawa do rekompensaty uznając, że M.R. nie spełniła przesłanki określonej w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, tj. w dniu 1 września 1939 r. nie zamieszkiwała na byłym terytorium RP i nie opuściła go w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r.

Minister Skarbu Państwa, decyzją z dnia [...] sierpnia 2008 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...], a następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1585/08 oddalił skargę W.R. na powyższą decyzję. W uzasadnieniu Sąd podkreślił, że na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego ustalono, iż "(...) rodzice (...) mieszkali od roku 1927 w K. koło O.. Mieszkali tam również w czasie II wojny światowej i po jej zakończeniu. Ojciec skarżącego pracował w zakładach [...] do 1946 r. W K. był ich dom i tam było centrum życiowe rodziny. (...) Wobec tego rodzina, ani była właścicielka M.R. nie zostali wypędzeni, nie byli zmuszeni opuścić byłego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w związku z wojną, gdyż na tym terytorium stale nie przebywali".