Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 23 kwietnia 2015 r., sygn. II SA/Ol 166/15

Dnia 23 kwietnia 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Adam Matuszak Sędziowie sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2015 roku sprawy ze skargi M. i L. J. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie rozbiórki wiaty - oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 8 października 2014 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w "[...]" nakazał L. i M.J. rozbiórkę samowolnie postawionej w obrębie działki nr "[...]" (przed budynkiem mieszkalno - usługowym od strony drogi wojewódzkiej) w miejscowości "[...]", wiaty trwale związanej z gruntem, konstrukcji stalowej (szkielet), krytej plandeką, służącej działalności handlowej. W uzasadnieniu decyzji organ podał, że przedmiotowa wiata to trwale związany z gruntem obiekt budowlany o konstrukcji stalowej, na dwóch słupach, z dachem jednospadowym, kryty plandeką, o wymiarach 5,00 m x 4,20 m i wysokości 2,40 m, służący działalności handlowej. Wskazał, że według oświadczenia L.J. powstał on w 2007 r., natomiast M.J. oświadczył, że przedmiotowa wiata została wybudowana w 1994 r., a następnie - z uwagi na zużycie materiału - poddawana była remontom. PINB wywiódł, że gdyby przedmiotową wiatę postawiono, jak twierdzi inwestor, w 1994 r. to w stosunku do tego obiektu w 2000 r. wszczęto by postępowanie administracyjne. W tej dacie postępowaniem objęte były jednak tylko "przykrycia namiotowe" zlokalizowane na działkach nr "[...]". Organ nadzoru budowlanego stwierdził ponadto, że przedmiotowa wiata w świetle przepisów obowiązującej ustawy - Prawo budowlane nie jest budynkiem ani obiektem małej architektury, może być natomiast uznana za budowlę, której realizacja bez zgłoszenia właściwemu organowi stanowi samowolę budowlaną wyczerpującą normę art. 49b ust. 1 ustawy, skutkującą koniecznością nakazania jego rozbiórki, chyba że budowa jest zgodna z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, albo w przypadku braku takiego planu- z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz nie narusza przepisów, w tym techniczno budowlanych (ust. 2). Z informacji udzielonej przez Burmistrza "[...]" jednoznacznie wynikało jednak, że postawienie przedmiotowej wiaty było niedopuszczalne w świetle obowiązującego od dnia 4 sierpnia 2009 r. Miejscowego planu zagospodarowania "[...]" podjętego uchwałą Nr XXX/170/09 Rady Miejskiej "[...]" z dnia 21 maja 2009 r"[...]". Stosownie bowiem do § 310 pkt 5 Planu teren od strony drogi KDZ.9 należy zagospodarować w postaci ciągu pieszego z zielenią towarzyszącą i elementami małej architektury. Zgodnie zaś z § 4 pkt 30 planu "elementy małej architektury" to obiekty i urządzenia terenowe związane z funkcją rekreacyjną, estetyczną, informacyjną i porządkową, a w szczególności: ławki, ławy stoły, huśtawki, drabinki, piaskownice, pergole, trojaże, wiaty, zadaszenia, posągi, rzeźby, fontanny wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, krzyże, kapliczki, figury, śmietniki, oświetlenie, tablice informacyjne, stojaki na rowery, z wykluczeniem wiat i zadaszeń poza pasem szerokości nie więcej niż 3 m od lica budynków (§ 310 pkt 11), na którym dopuszcza się jedynie zadaszenia nietrwałe w postaci markiz. Z powyższego wynikało, że przed licem budynku (linią zabudowy) mogą być lokalizowane wyłącznie zadaszenia nietrwałe - markizy w pasie szerokości do 3 m. Pozostała przestrzeń w kierunku drogi wojewódzkiej KDZ.9 winna być wolna od zabudowy zadaszeń. Konsekwencją powyższych ustaleń był brak możliwości legalizacji przedmiotowego obiektu i nakazanie jego rozbiórki.