Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 marca 2015 r., sygn. VII SA/Wa 2538/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosława Kowalska, , Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły (spr.), Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka, Protokolant ref. Hubert Dobrowolski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 marca 2015 r. sprawy ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej [...] w [...] na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji sprostowaną postanowieniem z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...]; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej [...] w [...] kwotę 757 zł (siedemset pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez Spółdzielnię Mieszkaniową [...] z siedzibą w [...] jest decyzja [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...], wydana po rozpatrzeniu odwołania skarżącej Spółdzielni od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...].

Tą ostatnią organ I instancji, na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 51 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm., dalej: Prawo budowlane), po rozpatrzeniu sprawy dotyczącej obiektu budowlanego - wiaty śmietnikowej znajdującej się na działce oznaczonej numerem ewidencyjnym [...] położonej w [...], nakazał inwestorowi - Spółdzielni Mieszkaniowej [...] w [...] dokonanie całkowitej rozbiórki ww. wiaty śmietnikowej. Orzekł jednocześnie, że nakazany obowiązek podlega wykonaniu z dniem uprawomocnienia się niniejszej decyzji. W uzasadnieniu tej decyzji organ I instancji wskazał, iż prowadził postępowanie w sprawie z wniosku Wspólnoty Mieszkaniowej [...] w [...]. W sprawie tej, w dniu 11 marca 2014 r. przeprowadził czynności kontrolne. W trakcie tych czynności ustalono, że w południowo-zachodnim narożu działki o nr ewid. [...] w [...] znajduje się wiata śmietnikowa o wymiarach rzutu 4,24 x 2,54 m, o wysokości 2,13 m, wykonana z płyt żelbetowych prefabrykowanych, osadzonych w metalowych słupkach, z dachem wielospadowym, krytym blachą trapezową. Wewnątrz tego obiektu znajduje się utwardzony plac z kostki oraz cztery kontenery do czasowego gromadzenia odpadów stałych. I dalej, organ podał, powołują się także na wskazane czynności kontrolne, iż przedmiotowa wiata śmietnikowa jest usytuowania w sposób niezgodny z § 23 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.). Odległość miejsca na pojemniki i kontenery na odpady stałe powinna wynosić 10 m od okien i drzwi do budynków z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi oraz co najmniej 3 m od granicy z sąsiednią działką. Tymczasem, jak stwierdził organ, materiał dowodowy wskazuje, że przedmiotowa wiata znajduje się w odległości 8,30 m od budynku mieszkalnego wielorodzinnego (usytuowanego na działce o nr ewid. [...]), w którego wschodniej ścianie znajdują się otwory okienne w pomieszczeniach z przeznaczeniem na pobyt ludzi. "Ponadto przedmiotowy budynek, znajduje się w odległości ok. 0,63 m do 0,65 m od granicy z działką sąsiednią, na której znajdują się osłony i inne pomieszczenia do gromadzenia odpadów stałych." Jednocześnie organ I instancji wyjaśnił, że stosownie do art. 3 pkt 4 Prawa budowlanego śmietnik stanowi obiekt małej architektury, którego budowa nie wymaga pozwolenia na budowę (art. 29 ust. 1 pkt 22 Prawa budowlanego). Z uwagi na to, że przedmiotowa wiata śmietnikowa nie jest położona w miejscu publicznym, dla jej realizacji nie było wymagane także dokonanie zgłoszenia (art. 30 ust. 1 pkt 4 Prawa budowlanego). Organ zdefiniował przy tym miejsce publiczne jako przeznaczone dla ogółu, dostępne dla wszystkich. Stąd też w sprawie, jak stwierdził następnie, nie znajdował zastosowania art. 48 ust. 1 czy art. 49b ust. 1 Prawa budowlanego, ale art. 50 ust. 1 pkt 4 tej ustawy w zw. z art. 51 ust. 7, a w konsekwencji - art. 51 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego. Ten ostatni przepis z tej przyczyny, iż stwierdzone naruszenia prawa związane z usytuowaniem wiaty śmietnikowej są tego rodzaju, iż ich usunięcie może mieć miejsce tylko poprzez wydanie nakazu rozbiórki obiektu.