Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 16 marca 2015 r., sygn. II SA/Gl 1364/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Sędzia WSA Piotr Broda (spr.), Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Protokolant sekretarz sądowy Marta Zasoń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 marca 2015 r. sprawy ze skargi "A" spółka z o.o. z siedzibą w K. na uchwałę Rady Miasta Katowice z dnia 18 czerwca 2014 r. nr LI/1209/14 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, 2. zasądza od Miasta Katowice na rzecz skarżącej Spółki kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W dniu 18 czerwca 2014r. Rada Miasta Katowice działając na podstawie art.18 ust.2 pkt 5, art. 40 ust.1 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym ( tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 594 z późn. zm.) oraz art. 3 ust.1 i art. 20 ust.1 ustawy z dnia 7 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ( tekst jedn. Dz. U. z 2012r., poz. 647 z późn. zm.) podjęła uchwałę nr LI/1209/14 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego w rejonie ulicy Owsianej w Katowicach.

Pismem z dnia 15 lipca 2014r. obecnie skarżąca Przedsiębiorstwo [A] spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Katowicach wezwała Radę Miasta Katowice do usunięcia naruszenia poprzez uchylenie zapisu § 7 pkt 5 oraz dopuszczenie w § 11 dla terenu U3 wielorodzinnej zabudowy mieszkaniowej i mieszkalnictwa zbiorowego w uchwalonym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Uchwałą z dnia 9 września 2014r. nr LIII/1254/14 Rada Miasta Katowice uznała wezwanie do usunięcia naruszenia za bezzasadne. Uchwała została doręczona skarżącej w dniu 12 września 2014r.( po wniesieniu skargi).

W dniu 11 września 2014r. [A] sp. z o.o. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na uchwałę Rady Miasta Katowice z dnia 18 czerwca 2014r. nr LI/1209/14 zarzucając przekroczenie władztwa planistycznego gminy poprzez ustalenie dla terenu oznaczonego symbolem U3, przeznaczenia wykluczającego wielorodzinną zabudowę mieszkaniową oraz mieszkalnictwo zbiorowe, w sytuacji gdy taką zabudowę dopuszczało Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego oraz uwarunkowania lokalne, w szczególności istniejąca w sąsiedztwie zabudowa mieszkaniowa dostępna z tych samych dróg publicznych, co spowodowało ograniczenie praw skarżącej do dysponowania nieruchomością do której przysługuje jej prawo użytkowania wieczystego, a w konsekwencji naruszenie art. 31 ust.3 i art. 64 ust. 2 Konstytucji RP. Nadto zarzuciła nieprawidłowości w trybie sporządzania planu poprzez nadmierną generalizację treści i pominięcie części uwag, co stanowiło naruszenie art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz pominięcie analizy możliwych rozwiązań alternatywnych w Prognozie Oddziaływania na Środowisko co narusza art. 51 ust. 3b ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko oraz art. 17 ust.4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Uzasadniając swój interes prawny skarżąca wskazała, że jest użytkownikiem wieczystym działek o nr: 1, 2, 3 położonych w dzielnicy Ligota przy ul. Owsianej [...], objętych uchwalonym planem zagospodarowania przestrzennego. Natomiast pozbawienie w planie możliwości zagospodarowania przedmiotowego terenu zabudową mieszkaniowa niweczy plany inwestycyjne skarżącej. W ocenie skarżącej wprowadzając faktyczny zakaz zabudowy mieszkaniowej Rada Miasta Katowice przekroczyła zasadę proporcjonalności określoną w art. 31 ust.3 Konstytucji RP oraz zasadę równości określoną w art. 64 ust.2 Konstytucji RP. Niezależnie od tego skarżąca wskazał, że Studium (...) jako podstawowe kierunki zmian w przeznaczeniu terenu objętego planem dopuszczało - zabudowę zamieszkania zbiorowego, natomiast plan ją wykluczył.