Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2015 r., sygn. III SA/Wa 3726/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Sędziowie sędzia WSA Beata Sobocha, sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Bartłomiej Grzybowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2015 r. sprawy ze skargi R. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego oraz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za poszczególne miesiące 2007 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w W. (dalej: "DIS" lub "organ odwoławczy") decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. po rozpatrzeniu odwołania R.C. (dalej: "Strona" lub "Skarżący"), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] września 2011 r. w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do grudnia 2007 r. oraz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres za miesiące od kwietnia do grudnia 2007 r.

Powyższa decyzja została wydana na podstawie następującego stanu faktycznego:

W wyniku wszczętego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego W. postępowania podatkowego stwierdzono, że Skarżący, prowadząc działalność gospodarczą w zakresie handlu wyrobami włókienniczymi oraz pośrednictwa handlowego zawyżył podatek naliczony w związku z błędnym rozliczeniem dwóch faktur dotyczących usług telekomunikacyjnych w terminie wystawienia faktur VAT zamiast zgodnie z terminem płatności oraz zawyżył podatek naliczony poprzez rozliczenie w ewidencji nabyć, a następnie w deklaracjach podatkowych VAT-7 za okresy od stycznia do grudnia 2007 r. podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących czynności niedokonane.

W toku prowadzonego postępowania podatkowego ustalono m.in. że Skarżący w okresie od stycznia do grudnia 2007 r. dokonywał zakupu towarów włókienniczych oraz usług pośrednictwa handlowego na podstawie faktur VAT wystawionych przez P.S. . Ponadto z przeprowadzonego w dniu [...] czerwca 2009 r. w Urzędzie Skarbowym W. przesłuchania Skarżącego wynikało, że zobowiązania wobec kontrahentów realizowane były za pośrednictwem rachunku bankowego lub gotówką na podstawie dokumentu KP, jednakże wszystkie dokumenty KP od P.S. Skarżący wyrzucił. W kontrolowanym okresie Skarżący nie dysponował powierzchnią magazynową do składowania towarów handlowych, jak również nie posiadał samochodu potrzebnego do ich przewozu. Z opisu przebiegu prowadzonych transakcji wynikało, iż dokonywane były one wyłącznie telefonicznie. Na zlecenie A.Z. Skarżący ustalał z P. S. asortyment oraz jego cenę i dodając swoją marżę przedstawiał końcową ofertę zleceniodawcy. Transport towarów leżał w gestii kontrahentów. Na okoliczność transportu nie sporządzano żadnych umów zleceń, czy też zamówień. Skarżący nigdy nie uczestniczył w załadunku i rozładunku towarów, nie potrafił również wskazać miejsca gdzie odbywał się załadunek.