Orzeczenie
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 lutego 2015 r., sygn. II SA/Po 684/14
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy (spr.) Sędzia WSA Maria Kwiecińska Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2015 r. sprawy ze skargi U.K. i P. K. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2014 r. Nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia; oddala skargę
Uzasadnienie
Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, działając na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] z dnia [...] września 2010 r., postanowieniem z dnia [...] lutego 2014 r., znak [...] z powołaniem na przepisy art. 119 i art.125 §4 i 5 ustawy z 17.06.1966 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2005 r. nr 229 poz.1954 ze zm.) nałożył na Państwa U. i P. K. grzywnę w wysokości [...] złotych, w celu przymuszenia do wykonania obowiązku rozbiórki samowolnie pobudowanego budynku zlokalizowanego na działce nr [...] w R. gmina D., określił opłatę za wydanie postanowienia w wysokości [...] zł., a także wezwał do wykonania w terminie 14 dni od daty otrzymania postanowienia obowiązku określonego w tytule wykonawczym nr [...]z dnia [...] września 2010 r
Z uzasadnienia decyzji wynika, że podstawę obowiązku określonego w tytule wykonawczym stanowi ostateczna i wykonalna decyzja Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2002 r., znak [...].
Podaniem z dnia 29 września 2010 r., Państwo U. i P. K. złożyli zarzuty w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej, lecz Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia [...] listopada 2010 r. odmówił uznania uwzględnienia wniesionych zarzutów. Następnie Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia [...] grudnia 2010 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego., a Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 24 maja 2011 r., sygn. II SA/Po 93/10 oddalił skargę U. i P. K.