Wyrok WSA w Lublinie z dnia 12 lutego 2015 r., sygn. II SA/Lu 449/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Czaja, Sędziowie Sędzia SO del. Arkadiusz Mrowiec, Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska (sprawozdawca), Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 lutego 2015 r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia [...]., nr [...] w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń oddala skargę.

Uzasadnienie

Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w L. działając z upoważnienia Prezydenta Miasta L. decyzją z dnia [...]., nr [...] po ponownym rozpatrzeniu sprawy na podstawie art. 6 pkt 16, art. 98, art. 104 ust.1, 3 i 4 , art. 106 ust. 1 w związku z art. 14 ustawy o pomocy społecznej w pkt 1 ustalił wysokość świadczenia nienależnie pobranego w postaci zasiłku stałego w okresie od dnia 1 czerwca 2011 r. do dnia 28 lutego 2013 r. w wysokości 9.749 zł; w pkt 2 zażądał zwrotu świadczenia nienależnie pobranego w ww. kwocie, w ten sposób, że rozłożył świadczenie nienależne pobrane na 10 równych rat każda po 974,90 zł i w pkt 3 wyznaczył spłatę ustalonych rat, poczynając spłatę rat od pierwszego miesiąca po uprawomocnieniu się niniejszej decyzji.

Zdaniem organu strona nie ujawniła prawdy odnośnie sytuacji dochodowej oraz zawodowej, tym samym świadomie wprowadziła w błąd organ pomocy społecznej. Przede wszystkim organ nie dał wiary wyjaśnieniom strony złożonym w sprawie pobrania nienależnego świadczenia ze względu na składane różnej treści wyjaśnienia dotyczące mieszkania przy ul. S. Pracownik socjalny nie znalazł również szczególnej przesłanki do wystąpienia z wnioskiem o umorzenie kwoty świadczenia nienależnie pobranego. Organ podniósł, że sytuacja majątkowa strony tj. dwa mieszkania własnościowe spółdzielcze, posiadanie samochodu ciężarowego marki F. M., prowadzenie działalności gospodarczej znacznie odbiega od sytuacji osób ubiegających się o pomoc. Poza tym stwierdził że sytuacja zdrowotna strony uległa poprawie. R. K. bowiem podjął pracę, dysponuje dochodem i środkami finansowymi, których nigdy nie ujawnił i dalej nie ujawnia, które w jego ocenie przy wsparciu rodziny pozwalają na zwrot świadczeń nienależnie pobranych. Ze względu na rozmiar należności podlegającej zwrotowi organ rozłożył należność na raty.