Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 stycznia 2015 r., sygn. II SA/Wa 292/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania Sędziowie WSA Stanisław Marek Pietras Eugeniusz Wasilewski (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi T. P. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego w sprawie wyznaczenia na stanowisko służbowe, w części dotyczącej zaszeregowania - oddala skargę -

Uzasadnienie

Minister Obrony Narodowej decyzją nr [...] z dnia [...] grudnia 2013 r. wydaną na podstawie art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 oraz art. 268a Kodeksu postępowania administracyjnego w zw. z pkt 1 lit. i upoważnienia Ministra Obrony Narodowej Nr [...] z dnia [...] sierpnia 2011 r. (Dz. Urz. MON Nr 17, poz. 256) - po ponownym rozpatrzeniu sprawy zakończonej decyzją Ministra Obrony Narodowej nr [...] z dnia [...] października 2013 r., którą odmówiono stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego Szefa Sztabu Generalnego WP nr [...] z dnia [...] grudnia 2006 r. w sprawie wyznaczenia [...] T.P. na stanowisko służbowe radcy prawnego w Dowództwie Operacyjnym Sił Zbrojnych, w części dotyczącej zaszeregowania do grupy uposażenia 15B, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Organ podał, iż uzasadniając swój wniosek, [...] T.P. podniósł, że zaszeregowanie zajmowanego przez niego stanowiska radcy prawnego do grupy uposażenia 15B, w sposób rażący naruszało postanowienia art. 224 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem uposażenie radcy prawnego nie może być niższe od uposażenia przewidzianego dla głównego specjalisty. Stanowiska służbowe głównych specjalistów były natomiast zaszeregowane do grupy uposażenia 16A. Z tego też względu oficer wywiódł, że na zajmowanym stanowisku służbowym powinien otrzymywać uposażenie zasadnicze według grupy uposażenia 16A. Minister Obrony Narodowej odmawiając stwierdzenia nieważności wymienionego rozkazu personalnego podniósł, że w okresie zajmowania przez [...] T.P. stanowiska służbowego radcy prawnego, na które został wyznaczony kwestionowanym rozkazem personalnym - w Dowództwie Operacyjnym Sił Zbrojnych nie występowało stanowisko głównego specjalisty. Z tego też względu nie było możliwe bezpośrednie porównanie tych stanowisk pod względem uposażeniowym. W tej sytuacji nie można mówić o rażącym naruszeniu wskazanego przepisu ustawy o radcach prawnych. Dodatkowo wskazano na dalszą część omawianego przepisu ustawy o radcach prawnych, zgodnie z którym, gdy w jednostce organizacyjnej nie występuje stanowisko służbowe głównego specjalisty, to wysokość uposażenia radcy prawnego należy ustalić w odniesieniu do innego równorzędnego stanowiska służbowego. Wobec rozbieżnej interpretacji sądowej tej części przepisu wyjaśniono, że w przypadku [...] T.P. nie można mówić o oczywistym naruszeniu przepisów prawa. Wobec tego uznano, że omawiany rozkaz personalny nie został wydany z rażącym naruszeniem przepisu art. 224 ust. 1 cyt. ustawy o radcach prawnych, a tym samym w sprawie nie zachodzi przesłanka wymieniona w art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, skutkująca nieważnością decyzji.