Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 stycznia 2015 r., sygn. III SA/Po 602/14

 

Dnia 28 stycznia 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirella Ławniczak (spr.) Sędziowie WSA Beata Sokołowska WSA Walentyna Długaszewska Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2015 roku przy udziale sprawy ze skargi J. O. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] marca 2014 roku nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiąc maj 2010 roku I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w [...] z dnia [...] grudnia 2012r. nr [...], II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w [...] na rzecz skarżącego kwotę 4.117,- (cztery tysiące sto siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Celnej w [...], decyzją z dnia [...] marca 2014 roku, nr [...], utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w [...] z dnia [...] grudnia 2012 roku, nr [...], stwierdzającą powstanie obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym i określającą z tego tytułu wysokość zobowiązania podatkowego.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym.

Naczelnik Urzędu Celnego w [...], decyzją skierowaną do J. O. stwierdził powstanie obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym w miesiącu maju 2010 roku i określił wysokość zobowiązania podatkowego z powyższego tytułu w kwocie 89.755,00 zł. Jednocześnie organ podatkowy I instancji wskazał, że kwota ta z dniem 26 czerwca 2010 roku stała się zaległością podatkową.

W odwołaniu od powyższej decyzji podatnik zarzucił naruszenie art. 122, art. 180, art. 187 oraz art. 191 Ordynacji podatkowej, a także art. 88 i art. 89 ustawy o podatku akcyzowym, poprzez ustalenie innego niż opałowe przeznaczenie oleju opałowego oraz poczynienie ustaleń w sposób jednostronnie niekorzystny dla podatnika. Nadto podatnik podniósł naruszenie art. 2 i art. 30 ust. 3 Konstytucji RP, poprzez nieproporcjonalną karę zasądzoną w postaci podatku akcyzowego za 2010 rok, która jest wyższa od wartości całego majątku podatnika.