Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 grudnia 2014 r., sygn. IV SA/Wr 481/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Sikorska, Sędziowie Sędzia WSA Lidia Serwiniowska (spr.), Sędzia NSA Julia Szczygielska, Protokolant st. asystent sędziego Aleksandra Dobosiewicz-Sass, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 4 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi Z. Z. na postanowienie Wojewody D. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o żądanej treści oddala skargę.

Uzasadnienie

Uzasadnienie:

Wojewoda D. ( organ odwoławczy, organ II instancji) postanowieniem z dnia [...] na podstawie art. 217 § 1 i § 2, art. 218, art. 219 i art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267) dalej k.p.a. po rozpoznaniu zażalenia Z. Z. (dalej skarżący) na postanowienie Starosty D. (organ I instancji ) z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o żądanej treści postanowił utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że skarżący w dniu 31 marca 2014 r. złożył wniosek o wydanie zaświadczenia o następującej treści: "PUP w D. właściwy co do miejsca zamieszkania i zameldowania skarżącego, oświadcza, iż w okresie 2 maja 2011r. do listopada 2013r. t.j. daty podjęcia zatrudnienia przez skarżącego, PUP skierował skarżącego tylko raz do pracy, a mianowicie z datą 12 maja 2011 r., ale z winy pracodawcy do zatrudnienia nie doszło. Zaświadcza się ponad to, iż do zatrudnienia skarżącego w październiku 2013 r. doszło bez pośrednictwa tutejszego urzędu". Jednocześnie wnioskodawca wskazał, iż zaświadczenie jest mu potrzebne "jako dowód w sądzie". Jak dalej wyjaśnił organ, zaświadczenie o treści żądanej przez wnioskodawcę jest czynnością faktyczną, rodzajem dokumentu urzędowego. Zaświadczenie jest urzędowym poświadczeniem określonych faktów lub stanu prawnego, potwierdzającym istnienie uprawnienia lub obowiązku przyznanego lub potwierdzonego wcześniej w decyzji (konstytutywnej lub deklaratoryjnej) bądź w innym indywidualnym akcie prawnym (wyrok NSA z dnia 18 marca 2011 r., I OSK 1898/10, LEX nr 1079721). W tym kontekście organ I instancji wskazał, że skarżący zgłosił się do Powiatowego Urzędu Pracy w D. celem rejestracji w dniu 2 maja 2011r. i decyzją z dnia [...] znak: [...], orzeczono o uznaniu strony za osobę bezrobotną z dniem 2 maja 2011r. oraz o odmowie przyznania prawa do zasiłku. Następnie, po wznowieniu postępowania, decyzją z dnia [...] orzeczono o uchyleniu decyzji ostatecznej z dnia [...], znak: [...], orzekającej o uznaniu skarżącego za osobę bezrobotną z dniem 2 maja 2011r. oraz o odmowie przyznania prawa do zasiłku. Ponadto organ orzekł jednocześnie o odmowie uznania skarżącego z dniem 2 maja 2011r. za osobę bezrobotną. Skarżący w dniu 8 lipca 2013r. zgłosił się ponownie celem rejestracji w urzędzie. W związku z powyższym decyzją z dnia [...] znak [...] orzeczono o uznaniu skarżącego za osobę bezrobotną z dniem 8 lipca 2013r. oraz o odmowie przyznania prawa do zasiłku. Z kolei w związku z informacją zawartą w piśmie, z dnia 16 października 2013r. decyzją z dnia [...] znak: [...] orzeczono o utracie przez stronę statusu osoby bezrobotnej od dnia 10 października 2013r. z powodu podjęcia zatrudnienia. W konsekwencji ustalenia powyższych faktów organ I instancji stwierdził, że wydanie zaświadczenia o treści objętej wnioskiem skarżącego nie stanowi poświadczenia określonych faktów lub stanu prawnego, potwierdzającego istnienie uprawnienia lub obowiązku przyznanego lub potwierdzonego wcześniej w decyzji (konstytutywnej lub deklaratoryjnej) bądź w innym indywidualnym akcie prawnym. Z tych względów odmówił wydania zaświadczenia o żądanej treści.