Wyrok WSA w Lublinie z dnia 3 grudnia 2014 r., sygn. I SA/Lu 335/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Fita, Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer (sprawozdawca), WSA Andrzej Niezgoda, Protokolant Sekretarz sądowy Julita Kula, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 3 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania M. S. od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r. w wysokości 510.715 zł, uchylił decyzję organu pierwszej instancji w całości i określił zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r. w kwocie 505.816 zł.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia [...] określił stronie zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r. w wysokości 510.715 zł. Podstawą wydania ww. decyzji było przeprowadzone postępowanie kontrolne w firmie D. M. S., w zakresie prawidłowości rozliczeń z budżetem państwa z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r.

Po rozpoznaniu odwołania Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że w 2009 r. podatnik prowadził działalność gospodarczą pod nazwą D. M. S. Przedmiotem działalności gospodarczej były usługi serwisu automatów do gier. Przeprowadzone czynności kontrolne oraz analiza zgromadzonego materiału dowodowego wskazywały, że w księgach podatkowych po stronie kosztów uzyskania przychodu ujęto fikcyjne faktury dotyczące zakupu usług od firmy S. A. G. O., R. J. S. S. A., D.-B. M. P., przez co zawyżono koszty uzyskania przychodów łącznie o kwotę 2.651.800 zł. Organ nie uznał za dowód podatkowej księgi przychodów i rozchodów za poszczególne miesiące 2009 r. w zakresie zapisów dokonanych na podstawie faktur wystawionych przez wskazane podmioty. Pomimo stwierdzenia nierzetelności i wadliwości ksiąg organ uznał je za dowód w tej części, w której są one zgodne z przedłożonymi rzetelnymi dokumentami źródłowymi. Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił organowi na ustalenie podstawy opodatkowania (dochodu z działalności gospodarczej za 2009 r.) bez konieczności dokonywania szacunku.