Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 28 listopada 2014 r., sygn. II SAB/Wr 104/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Siedlecka Sędziowie: Sędzia WSA Olga Białek Sędzia WSA Ireneusz Dukiel (sprawozdawca) Protokolant: Asystent sędziego Łukasz Cieślak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 listopada 2014 r. sprawy ze skargi S. D. na bezczynność Prezydenta Miasta L. w przedmiocie nabycia prawa własności nieruchomości przez Skarb Państwa I. zobowiązuje Prezydenta Miasta L. do wydania orzeczenia w sprawie w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi; II. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Prezydenta Miasta L. na rzecz skarżącego S.D. kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej w dniu 6 września 2012 r. przez S. D. (dalej określanego mianem skarżącego) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu jest bezczynność Starosty (Prezydenta Miasta L.) wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej. Skarga ta poprzedzona została zażaleniem na niezałatwienie w terminie przez Prezydenta Miasta L. wniosku skarżącego o wywłaszczenie stanowiącej jego własność nieruchomości położonej w L. przy ul. I. D. [...], skierowanym do Wojewody D., który postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2012 r. Nr [...], wydanym na podstawie art. 37 § 2 k.p.a., uznał zażalenie za nieuzasadnione i odmówił wyznaczenia dodatkowego terminu do załatwienia sprawy.

W uzasadnieniu skargi skarżący wyjaśnił, że prawomocną decyzją D. Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 15 września 2008 r. nieruchomość zabudowana, której jest właścicielem została wpisana do rejestru zabytków, co - zdaniem skarżącego - sprawia, że cel publiczny, określony w art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz. 651 ze zm., dalej jako u.g.n.) został zrealizowany. Skarżący podniósł, że konsekwencją wpisania obiektu do rejestru zabytków, a poprzez to poddania go dyspozycji konserwatora zabytków, który przy wykonywaniu swoich obowiązków kieruje się wyłącznie interesem publicznym jest pozbawienie go władztwa nad budynkiem i posiadania tego obiektu. Wpis do rejestru zabytków sprawia, że właściciel obiektu faktycznie pozbawiony zostaje prawa do dysponowania nim.