Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 października 2014 r., sygn. I SA/Wr 1399/14

Dnia 9 października 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Borońska, Sędziowie Sędzia WSA Anetta Chołuj, Sędzia WSA Zbigniew Łoboda (sprawozdawca), Protokolant starszy asystent sędziego Katarzyna Gierczak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 września 2014 r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] lutego 2014 r. Nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osoby trzeciej za podatki pobrane i niewypłacone przez płatnika oraz z tytułu odsetek i kosztów egzekucyjnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. (nr [...]) Dyrektor Izby Skarbowej we W. po rozpatrzeniu odwołania J.J. pod decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...]. (nr [...]) w przedmiocie odpowiedzialności odwołującego jako osoby trzeciej za zaległość podatkową w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu wypłaconych wynagrodzeń za czerwiec 2008 r. oraz z tytułu odsetek z nią związanych i kosztów egzekucyjnych - utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Jak wynikało z akt sprawy wobec A (w skrócie: "A",) wszczęto postępowanie egzekucyjne celem zaspokojenia opisanych wyżej zaległości podatkowych, określonych decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...]. Podjęte w tym zakresie działania okazały się bezskuteczne, co znalazło wyraz w zaświadczeniu z dnia 10.10.2011 r. W tej sytuacji organ podatkowy, powołaną na wstępie decyzją, orzekł o odpowiedzialności skarżącego za zobowiązania A. Wskazując na art. 116a w związku z art. 116 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm., w dalszej części powoływana jako "O.p.") wyjaśnił, że skarżący w dacie powstania zaległości pełnił funkcję członka zarządu, egzekucja wobec A okazała się bezskuteczna, zaś strona nie wykazała przesłanek wyłączających jej odpowiedzialność.

Orzeczenie to utrzymał w mocy organ odwoławczy. Wyjaśnił, że zobowiązanie objęte decyzją nie uległo przedawnieniu wobec przerwania jego biegu poprzez zastosowanie w dniu 28 stycznia 2010 r. środka egzekucyjnego oraz zawieszenia biegu terminu przedawnienia wydaniem decyzji ratalnej (w okresie od 23 sierpnia 2010 r. do 23 grudnia 2010 r.).