Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 października 2014 r., sygn. IV SA/Wa 1490/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj, Sędziowie sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), sędzia WSA Teresa Zyglewska, Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Przesław, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2014 r. sprawy ze skargi A. W. i B. W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu warunków lokalizacji inwestycji - oddala skargę -

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] maja 2014 r. Minister Infrastruktury i Rozwoju, po ponownym rozpatrzeniu sprawy zakończonej decyzją Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [..] kwietnia 2014 r., znak: [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2008 r., znak: [...], o ustaleniu warunków lokalizacji dla inwestycji polegającej na rozbudowie drogi krajowej nr [...]do parametrów drogi ekspresowej na odcinku [...] - granica powiatu [...] (od km 324+772 do km 379+110) z wyłączeniem odcinka [...] (od km 346+803,80 do km 356+700), oraz decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2008 r., znak: [...], uchylającej w części i orzekającej w tym zakresie co do istoty sprawy, a w pozostałej części utrzymującej w mocy ww. decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2008 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu podał, że analizując ponownie sprawę stwierdził, że nie zachodzą przesłanki przemawiające za uchyleniem decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju. Minister podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji z dnia [...] kwietnia 2014 r., znak: [...], wobec uznania, iż kwestionowana decyzja Wojewody [...] oraz decyzja Ministra Infrastruktury, nie są obarczone żadną z wad, o których mowa w art. 156 § 1 Kpa.

Ustosunkowując się do zarzutu, zgodnie z którym realizacja przedmiotowej inwestycji spowodowała, że prowadzony przez skarżących bar utracił status MOP-u wyjaśnił, że zgodnie z § 110 ust. 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, droga w zależności od potrzeb może być wyposażona w obiekty i urządzenia obsługi uczestników ruchu. Do obiektów tych i urządzeń zalicza się w szczególności MOP, punkty kontroli samochodów ciężarowych, MPO, zatoki postojowe, zatoki autobusowe, perony tramwajowe, pętle autobusowe, place do zawracania, mijanki, przejścia dla pieszych.