Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 29 października 2014 r., sygn. II SA/Po 844/14

Dnia 29 października 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Elwira Brychcy (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2014 roku sprawy ze skargi J. L, M. L., R. Z. na decyzję Wojewody z dnia [...] stycznia 2013 roku Nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty z [...] lipca 2012 roku Nr [...], II. zasądza od Wojewody na rzecz skarżących: - J. L kwotę [...],- zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych, - R. Z. kwotę [...],- zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, - M. L kwotę [...],- zł [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, III określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Starosta, działając jako organ wyznaczony do załatwienia sprawy zwrotu nieruchomości postanowieniem Wojewody z dnia [...] kwietnia 2009 r., na podstawie art. 104 § 1 kpa, art. 107 kpa oraz art. 136 ust. 3, art. 142, art. 216 ust. 2 ustawy z dnia 2 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004r., Nr 261, poz. 2603 ze zm.), decyzją z [...] lipca 2012r. orzekł o odmowie zwrotu nieruchomości stanowiącej własność Miasta, położonej w P. przy ulicy F. N., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...], obręb [...] P., arkusz mapy [...]. Starosta argumentował, że brak podstaw do zwrotu wywłaszczonej orzeczeniem Prezydium Rady Narodowej Miasta z [...] grudnia 1960r. powyższej nieruchomość z uwagi na wykorzystywanie jej zgodnie z przeznaczeniem.

Pismem z 14 sierpnia 2012 r. Pani M.L reprezentowana przez radcę prawnego Pana M. B odwołała się od decyzji Starosty o z [...] lipca 2012 r. wniósł o uchylenie w całości przedmiotowej decyzji. Pełnomocnik wskazał, że nieruchomość została rozbudowana przez okupanta i od tego czasu na nieruchomości nie dokonano jakichkolwiek działań inwestycyjnych, zatem cel wywłaszczenia nie został wykonany. Nadto w kolejnym piśmie uzupełniającym pełnomocnik argumentował, że z akt sprawy jednoznacznie wynika, iż przedmiotowa nieruchomość miała zostać przeznaczona do sprzedaży, po uregulowaniu jej stanu prawnego. Z dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich wynika, iż nakłady poczynione przez okupanta na przedmiotowej nieruchomości stanowią własność Skarbu Państwa, dlatego też uregulowanie w pozostałej części stanu prawnego przedmiotowej nieruchomości i dokonanie sprzedaży było celem gospodarczym do osiągnięcia zgodnie z planem gospodarczym stanowiącym podstawą do dokonania wywłaszczenia.