Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 2 października 2014 r., sygn. I SA/Ol 600/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Zofia Skrzynecka, Sędziowie sędzia WSA Wiesława Pierechod, sędzia WSA Wojciech Czajkowski (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Milena Małyszko, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 2 października 2014r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za 2010r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił M.M. (dalej jako "podatnik", "skarżący") zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2010 r. w kwocie 0 zł oraz podatek do zapłaty w łącznej wysokości 124.300 zł z tytułu wystawienia faktur VAT, o których mowa w art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 53, poz. 545 ze zm.).

W uzasadnieniu tej decyzji organ wskazał, że podatnik błędnie zaliczył przychody uzyskane w 2010 r. w wysokości 618.540 zł z tytułu świadczenia usług reklamowych na podstawie umowy zawartej z Klubem A (dalej jako "Klub"), do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), dalej jako: "u.p.d.o.f.". Podkreślił, że skarżący jako sportowiec - zawodnik zrzeszony w klubie sportowym, związany był z Klubem kontraktem na uprawianie sportu. Równocześnie zawarł z Klubem umowę reklamową, w ramach której był zobowiązany do współdziałania w sposób umożliwiający Klubowi wypełnienie obowiązków wynikających z zawieranych z osobami trzecimi umów reklamowych, sponsorskich oraz innych umów o podobnym charakterze. Zdaniem organu, w zakresie powyższych usług podatnik nie miał swobody, gdyż nie mógł reklamować towarów, produktów i usług innych podmiotów niż sponsorzy Klubu. Ponadto usługi reklamy Klubu oraz jego sponsorów były czynnościami wtórnymi do usług sportowych. Dodatkowo usługi te były świadczone pod kierownictwem, w miejscu i czasie wyznaczonym przez Klub, a podatnik nie ponosił żadnego ryzyka gospodarczego związanego z reklamą. Organ kontroli skarbowej ocenił również, że stosunek uzyskanych przez podatnika przychodów na podstawie ww. umów dotyczących świadczenia usług sportowych oraz świadczenia usług reklamowych, który przedstawiał się w proporcji 1:10, wskazywał, że celem strony było osiągnięcie korzyści podatkowych z racji opodatkowania przychodów jako przychodów z działalności gospodarczej według stawki podatku liniowego w wysokości 19%.