Wyrok WSA w Krakowie z dnia 22 października 2014 r., sygn. II SA/Kr 1088/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Bator Sędziowie: WSA Krystyna Daniel / spr. / WSA Kazimierz Bandarzewski Protokolant Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2014 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Bochni T. G. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Zebrania Wiejskiego Wsi Bratucice Gminy Rzezawa z dnia 27 listopada 2005 r. Nr 1 "a" w sprawie określenia wysokości opłaty za podłączenie poszczególnych gospodarstw domowych do budowanej sieci kanalizacyjnej I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; II. stwierdza, że zaskarżona uchwała nie może być wykonywana.

Uzasadnienie

Wojewoda M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Zebrania Wiejskiego Wsi B. - Gmina R. z [...] listopada 2005 r. w sprawie określenia wysokości opłaty za podłączenie poszczególnych gospodarstw domowych do budowlanej sieci kanalizacyjnej, domagając się stwierdzenia jej nieważności.

Wskazanej uchwale zarzucił istotne naruszenie prawa w tym w szczególności art. 2 i art. 7 oraz art. 84 Konstytucji RP.

W uzasadnieniu skarżący podał, że uchwałą zebrania wiejskiego z [...] listopada 2005 r. mieszkańcy wsi B. Gmina R. zadecydowali o budowie sieci kanalizacyjnej. Jednocześnie przedmiotową uchwałą określili wysokość opłaty za podłączenie poszczególnych gospodarstw domowych do budowanej sieci kanalizacyjnej. W dniu [...] lutego 2013 r. o zbadanie pod względem zgodności z prawem przedmiotowej uchwały zwrócił się jeden z mieszkańców R. - Z. B.

Organ nadzoru zajął stanowisko, stwierdzając, że przepisy prawa nie dają wystarczającej podstawy do nakładania na mieszkańców danej jednostki w drodze uchwały zebrania wiejskiego, obowiązku ponoszenia opłat za podłączenie do kanalizacji gminnej.

Wojewoda M. zasygnalizował rozbieżności w doktrynie i orzecznictwie odnośnie kompetencji nadzorczych w stosunku do jednostek pomocniczych samorządu terytorialnego. Z jednej strony bowiem ustawodawca wyraźnie zastrzega, że kompetencje te przysługują organom gminy. Z drugiej jednak, skoro jednostki pomocnicze gmin nie mają osobowości prawnej, a ich organy wykonują jedynie te zadania, które im zostały przekazane, władze jednostek pomocniczych mogłyby mieścić się w zakresie pojęcia "władze gminy". W konsekwencji można by uznać, że ich działalność podlega nadzorowi wojewody i regionalnej izby obrachunkowej, w szczególności gdy w statucie jednostki pomocniczej nie ma postanowień zapewniających skuteczny nadzór wykonywany przez wójta czy radę.