Wyrok WSA w Opolu z dnia 10 września 2014 r., sygn. I SA/Op 418/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Łozowska Sędziowie Sędzia WSA Marta Wojciechowska (spr.) Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Zamojska-Jaszczyk po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 września 2014 r. sprawy ze skargi A Spółka z o.o. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 27 lutego 2013r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2011r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 27 lutego 2013 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu, po rozpoznaniu odwołania A Spółki z o.o. w K. (dalej wskazywanej jako: skarżąca, Spółka, strona), utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Kędzierzyna - Koźla z dnia 27 sierpnia 2012 r. określającą wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości na 2011 r. w kwocie 64.598,00 zł.

Rozstrzygnięcie wydano w oparciu o następujący stan faktyczny.

W dniu 18.01.2011 r. do Urzędu Miasta Kędzierzyna - Koźla wpłynęła deklaracja na podatek od nieruchomości za 2011 r., w której Spółka zadeklarowała: grunty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą o pow. 396,40 m2, grunty pozostałe o pow. 30.133,60 m2, budynki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą o pow. 396,00 m2. budynki pozostałe o pow. 3.083,60 m2 oraz budowle związane z prowadzoną działalnością gospodarczą o wartości 114.585,63 zł. Łączna kwota podatku od tych przedmiotów opodatkowania wynosiła 36.571,00 zł.

Prezydent Miasta, mając na względzie fakt, że Spółka w składanych deklaracjach za lata poprzedzające rok 2011 wskazywała podatek w wyższej wysokości, wezwał stronę do korekty złożonej deklaracji, bądź wyjaśnienia przyczyn odmiennego zadeklarowania wysokości zobowiązania.

W odpowiedzi na wezwanie Spółka w licznych pismach wyjaśniła, że wobec części budynków i gruntów do ich opodatkowania zastosowała niższą stawkę, tj. przewidzianą dla budynków i gruntów pozostałych, ponieważ obiekty te nie mogły być wykorzystywane do jej działalności gospodarczej ze względów technicznych. Jako przeszkody uzasadniające zastosowanie zwolnienia przedmiotowego z art. 1a ust 1 pkt 3 u.p.o.l., podała brak drogi dojazdowej oraz brak dostarczania energii.