Wyrok WSA w Lublinie z dnia 21 sierpnia 2014 r., sygn. II SA/Lu 1138/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Danuta Małysz, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja (sprawozdawca), Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2014 r. sprawy ze skargi A.Z. na decyzję Wojewody z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odszkodowania za grunt przejęty pod drogę oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 28 marca 2013 r., znak: [...], Starosta L. odmówił ustalenia i wypłaty odszkodowania za zajętą pod drogę państwową relacji L.-K. część nieruchomości o powierzchni 0,42 ha, położoną w K. W., gmina Ł., powiat l.

W uzasadnieniu tej decyzji Starosta wyjaśnił, że w dniu 3 listopada 2011 r. A. Z., będący spadkobiercą T. Z., zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w L. z dnia 19 października 1989 r., sygn. akt. [...], zwrócił się do organu z wnioskiem o ustalenie i wypłatę odszkodowania za zajęcie pod drogę państwową relacji L.-K. części nieruchomości o powierzchni 0,42 ha, położonej w K. W., gmina L., powiat l., wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego przyznanego A. Z., a następnie T. Z. jako ekwiwalent za mienie pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Odmawiając uwzględnienia tego żądania organ stwierdził, że wbrew twierdzeniom wnioskodawcy, T. Z. nie nabyła własności ani nawet posiadania tej części nieruchomości, za którą domaga się on odszkodowania. Orzeczenie Powiatowej Komisji Ziemskiej z dnia 19 lutego 1949 r., Nr [...], (zmienione na rzecz T. Z. orzeczeniem Powiatowej Komisji Ziemskiej z dnia 2 czerwca 1950 r., Nr [...]), na mocy którego przyznano A. Z. gospodarstwo rolne o powierzchni 5,00 ha, nie stanowiło podstawy do objęcia go w posiadanie. Starosta ustalił bowiem, że Powiatowa Komisja Ziemska w L. wydała nowe orzeczenie z dnia 10 września 1953 r., nr Rep. [...], na mocy którego T. Z. nabyła prawo własności działki gruntu położonej w K. W., mającej powierzchnię 4,60 ha. Tak ustalony stan faktyczny potwierdza, zdaniem organu, wydany na rzecz T. Z. Dokument Nadania Ziemi z dnia 1 marca 1954 r.