Wyrok WSA w Lublinie z dnia 21 sierpnia 2014 r., sygn. III SA/Lu 300/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędziowie WSA Małgorzata Fita,, WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Radosław Kot, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2014 r. sprawy ze skargi J. Z. na akt Prezydenta Miasta z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu I. uchyla zaskarżony akt Prezydenta Miasta ; II. uznaje obowiązek Prezydenta Miasta dokonania na rzecz J. Z. zwrotu kwoty 925 zł (dziewięćset dwadzieścia pięć złotych), stanowiącej część opłaty uiszczonej za wydanie karty pojazdu seria i numer [...], dotyczącej pojazdu Volkswagen Passat o numerze rejestracyjnym [...]; III. zasądza od Prezydenta Miasta na rzecz J. Z. kwotę 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 12 kwietnia 2013 r. J. Z. wystąpił do Prezydenta Miasta [...] z wnioskiem o stwierdzenie uprawnienia do otrzymania zwrotu kwoty 925 zł, stanowiącej część wniesionej w dniu 17 czerwca 2003 r. opłaty w wysokości 1.000 zł za wydanie karty pojazdu seria i numer [...], dotyczącej samochodu osobowego [...] o numerze rejestracyjnym [...]. Wnioskujący uzasadnił swoje roszczenie tym, że będący podstawą pobrania od niego opłaty za wydanie karty pojazdu przepis § 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 marca 2002 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 18, poz. 177) był niezgodny z art. 217 Konstytucji RP.

Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia 9 sierpnia 2013 r. stwierdził, że wnioskodawcy nie przysługuje uprawnienie do otrzymania zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu i odmówił zwrotu kwoty 925 zł.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze, na skutek odwołania J. Z., decyzją z dnia 23 października 2013 r. uchyliło wymienioną wyżej decyzję Prezydenta Miasta [...] w całości i umorzyło postępowanie pierwszej instancji, stwierdzając, że sprawa nie powinna być załatwiona przez wydanie decyzji administracyjnej, lecz przez wydanie innego aktu odmawiającego zwrotu nadpłaty lub podjęcie czynności materialno-technicznej zwrotu nadpłaty.