Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 czerwca 2014 r., sygn. III SA/Wa 3035/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Waldemar Śledzik, Sędziowie sędzia WSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca) sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Protokolant starszy referent Monika Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi Z. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy 2007 r., 2008 r., 2009 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] września 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. - po rozpatrzeniu odwołania Z. B. (dalej: "Skarżąca") od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z [...] lutego 2013 r. w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług za lata 2007 - 2009 w łącznej kwocie 84.513,00 zł wraz z odsetkami za zwłokę w łącznej kwocie 31.243,00 zł - utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że pismem z 6 listopada 2012r., uzupełnionym 5 grudnia 2012r., Skarżąca wniosła o rozłożenie na raty płatne po 200 zł miesięcznie zaległości podatkowej z tytułu podatku od towarów i usług za lata 2007-2009r, w łącznej kwocie 84.513,00zł wraz z odsetkami za zwłokę w łącznej wysokości 31.243,00 zł. Skarżąca wskazała, iż nie jest w stanie jednorazowo spłacić zobowiązania.

Decyzją z [...] lutego 2013r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. odmówił uwzględnienia wniosku Skarżącej. W uzasadnieniu podjętej decyzji wyjaśnił przesłanki, którymi kierował się podejmując rozstrzygnięcie.

W odwołaniu Skarżąca podniosła, że uzasadnienie zawarte w decyzji jest niezgodne z prawdą i jest wybiórcze. Ponadto Skarżąca zarzuciła naruszenie art. 181 i 120 §1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U z 1964r nr 16, poz. 93 ze zm.), dalej: "k.c.". Wskazała na brak możliwości współpracy z Urzędem Skarbowym i złożenia ewentualnych wyjaśnień dotyczących prowadzonego postępowania oraz odmowy przedłużenia terminu na zapoznanie się z zebranym materiałem dowodowym, nieuwzględnienie przewlekłej choroby jako przesłanki ważnego interesu podatnika, który przemawia za udzieleniem ulgi w ramach pomocy de minimis. Skarżąca zarzuciła naruszenie zasady postępowania podatkowego, co przyczyniło się do wydania takiego rozstrzygnięcia. Podniosła, iż zaległości te uległy przedawnieniu i powinny być umorzone.