Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 maja 2014 r., sygn. III SA/Wa 95/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Anna Wesołowska (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Beata Sobocha, sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 maja 2014 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług wysokości zobowiązania podatkowego za sierpień 2008 r. oraz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za wrzesień 2008 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] sierpnia 2013 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. (NUS) określił Skarżącemu, A. K., kwotę zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za sierpień 2008 r., w wysokości 134.274,00 zł oraz kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za wrzesień 2008 r. w wysokości 31.926,00 zł.

Podstawę rozstrzygnięcia stanowił materiał zgromadzony w toku kontroli podatkowej przeprowadzonej przez pracowników Urzędu Skarbowego w S. na podstawie upoważnienia do kontroli nr [...] z dnia 26 kwietnia 2010 r., w zakresie sprawdzenia prawidłowości rozliczeń z budżetem Państwa z tytułu podatku od towarów i usług za okres od sierpnia do grudnia 2008 r., uzupełniony o materiały włączone postanowieniami z [...] stycznia 2012 r., z [...] grudnia 2012 r. oraz z [...] lipca 2013 r., w tym materiały zgromadzone w toku postępowania przygotowawczego sygn. akt [...], prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową w K., w sprawie działalności zorganizowanej grupy przestępczej zajmującej się wprowadzaniem do obrotu fikcyjnych faktur VAT stwierdzających obrót metalami kolorowymi.

W uzasadnieniu decyzji organ, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) i b) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - dalej: "ustawa o VAT", odmówił Skarżącemu prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez M. S., wskazując, iż nie dokumentują one rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.