Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 maja 2014 r., sygn. I SA/Gd 399/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Kwarcińska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Alicja Stępień, Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Dorota Zawiślińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 27 maja 2014 r. sprawy ze skargi "A" S.A. z siedzibą w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 20 lipca 2011 r., nr akt [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2006 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta z dnia 30 listopada 2010 r., nr [...]; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz strony skarżącej kwotę 5617 (pięć tysięcy sześćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

I SA/Gd 399/14

UZASADNIENIE

I.

Wyrokiem z 19 marca 2014r. w sprawie II FSK 759/12 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 17 listopada 2011 r, w sprawie o sygn. akt I SA/Gd 975/11, oddalający skargę strony skarżącej "A" S.A. z siedzibą [...], na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu podatku do nieruchomości za 2006 r.

II.

Stan sprawy: strona była użytkownikiem wieczystym gruntów pod wewnętrznymi wodami morskimi, które w ewidencji gruntów i budynków oznaczone zostały symbolem Wm. Ponieważ skarżąca spółka wspomnianych działek nie zgłosiła do opodatkowania, decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta [...] określił stronie łączne zobowiązanie pieniężne za 2006 r. W motywach decyzji organ pierwszej instancji wyjaśnił, że grunty te nie podlegały wyłączeniu od podatku na podstawie art. 2 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. nr 9, poz. 84 z późn. zm.; dalej jako u.p.o.l.).

Zdaniem organu, pojęcie "wody płynącej", o którym jest mowa w art. 2 ust. 3 pkt 2 u.p.o.l., należy tłumaczyć odwołując się do definicji "śródlądowej wody powierzchniowej" zawartej w art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy z 18 lipca 2001 r. - prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. nr 239, poz. 2019 z późn. zm.). Organ odwołał się ponadto do § 68 ust. 4 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2001 r. nr 38, poz. 454; dalej jako rozporządzenie).