Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2014 r., sygn. III SA/Wa 1839/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA del. Marek Kraus, sędzia WSA Beata Sobocha, Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi G. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego oraz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do sierpnia 2008 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz G. M. kwotę 1 553 zł (słownie: jeden tysiąc pięćset pięćdziesiąt trzy złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. ("Dyrektor UKS") decyzją z [...] grudnia 2013 r. określił Skarżącemu - G.M. , zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za kwiecień, maj i sierpień 2008 r. oraz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za luty, marzec, czerwiec i lipiec 2008 r.

Ustalono, że w okresie tym Skarżący prowadził działalność gospodarczą pod nazwą M. , polegającą na handlu szkłem budowlanym oraz świadczeniu usług szklarskich i księgowych. W deklaracjach VAT-7 nie wykazał sprzedaży usług księgowych o łącznej wartości netto 38.098 zł (podatek: 8.381 zł). Z adnotacji zamieszczonych na fakturach wynikało, że osobą upoważnioną do ich wystawienia w imieniu M. była K.M. - wówczas żona Skarżącego.

Dyrektor UKS przeprowadził postępowanie kontrolne wobec K. M. . Skarżący, przesłuchany jako świadek zeznał, że w ramach swojej działalności prowadził także biuro rachunkowe. Usługi księgowe w imieniu jego firmy świadczyła była żona K. M. , która zawierała umowy, odbierała pieniądze i zajmowała się innymi sprawami związanymi z biurem rachunkowym. Z końcem 2007 r. Skarżący zdecydował o zakończeniu działalności tego biura, o czym ustnie poinformował żonę. Nie wypowiedział umów i dopiero w sierpniu 2008 r. przesłał klientom biura, których dane posiadał, zawiadomienia o zaprzestaniu świadczenia usług księgowych.