Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2014 r., sygn. VII SA/Wa 341/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tarnowska, , Sędzia WSA Jolanta Augustyniak-Pęczkowska, Sędzia WSA Ewa Machlejd (spr.), , Protokolant sekr. sąd. Ewa Sawicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2014 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w P. sprawy ze skargi W. Sp. z o.o. z siedzibą w Z. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2012 r. znak [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] czerwca 2012 r. znak: [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071, dalej: k.p.a.), po rozpatrzeniu odwołania W.Sp. z o.o. z siedzibą w Z. - utrzymał w mocy decyzję Wojewody D. z dnia [...] października 2011 r. Nr [...] r., stwierdzającą z urzędu, w związku ze sprzeciwem Prokuratury Apelacyjnej w P., nieważność decyzji Starosty K. z dnia [...] października 2008 r. Nr [...], zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej W. Sp. z o.o. pozwolenia na przebudowę wyciągu narciarskiego, na wyciąg krzesełkowy typu D. wraz z obiektami towarzyszącymi w Z., działka nr ew. 1, 1), obręb Z.- etap II.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy omówił zasady rządzące postępowaniem o stwierdzenie nieważności decyzji i wskazał, że decyzja Wojewody D. jest prawidłowa, bowiem decyzja Starosty K. z dnia 1 października 2008 r. zatwierdzająca projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na przebudowę - została wydana z rażącym naruszeniem art. 32 ust. 4 pkt 1, art. 33 ust. 1, art. 35 ust. 1 pkt 1, art. 35 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego w zw. z art. 46 ust. 4 pkt 2 Prawa ochrony środowiska oraz art. 35 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 20 ust. 2 i 3 Prawa budowlanego. Wskazane naruszenia nie budzą wątpliwości. Naruszone zostały bowiem przepisy, których treść nie budzi wątpliwości, zaś zawarte w nich normy prawne nie wymagają dokonania jakiejkolwiek wykładni. Naruszone zostały przepisy ustawowe o charakterze ius cogens, a więc bezwzględnie obowiązujące, mające na celu ochronę szczególnie ważkich wartości oraz zapewnienie określonych gwarancji.