Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 marca 2014 r., sygn. I SA/Wr 2063/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska Sędziowie: Sędzia NSA Lidia Błystak Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca) Protokolant: asystent sędziego Radosław Bulejak po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 marca 2014 r. przy udziale - sprawy ze skargi A. sp. z o.o. z/s w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 23 września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy odroczenia terminu zapłaty zaległości z tytułu podatku od towarów i usług za marzec 2013 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. (dalej: organ odwoławczy/ organ podatkowy drugiej instancji) z dnia 23 września 2013r. Nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia 17 czerwca 2013r. Nr [...] w przedmiocie odmowy A. sp. z o.o. w Z. (dalej: skarżąca) odroczenia terminu zapłaty zaległości z tytułu podatku od towarów i usług (dalej: VAT) za marzec 2013r. w kwocie 300.000 zł.

1.2. Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że w dniu 18 kwietnia 2013r. do organu podatkowego pierwszej instancji wpłynął wniosek skarżącej o odroczenie terminu płatności VAT za marzec 2013r. w wysokości 300.000 zł do dnia 15 lipca 2013 r. na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.; dalej: O.p.). Skarżąca wskazała, że ze złożonej deklaracji dla potrzeb VAT wynika kwota zobowiązania w wysokości 339.686 zł. Po dokonanej wpłacie kwoty 39.686 zł, kwota zobowiązania w wysokości 300.000 zł objęta jest żądaniem odroczenia. W uzasadnieniu wniosku wskazano, iż w związku z kryzysem i trudnościami z płynnością finansową firm, skarżąca nie otrzymała zapłaty za świadczone usługi, co uzasadnia jej wniosek o odroczenie terminu płatności podatku. Skarżąca wskazała, że za ważnym jej interesem przemawia fakt, że do tej pory regulowała należności podatkowe i chce nadal w terminie wywiązywać się z zobowiązań podatkowych, a realną możliwość spełnienia takiego obowiązku ma wówczas, gdy faktycznie uzyska należne jej środki za wykonane dostawy i świadczone usługi. Ponadto w ocenie skarżącej odroczenie terminu płatności podatku, zgodnie z decyzją Rady Unii nie stanowi pomocy publicznej, nie mogą mieć do niej zastosowania przepisy o pomocy publicznej i decyzja taka nie wymaga zatwierdzenia przez Komisję Europejską, gdyż udzielona ulga w ramach optymalizacji nie stanowi pomocy publicznej.