Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 marca 2014 r., sygn. III SA/Wa 2929/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Anna Wesołowska, Sędziowie sędzia WSA del. Marek Kraus (sprawozdawca), sędzia WSA Beata Sobocha, Protokolant st. sekretarz sądowy Iwona Mazek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 marca 2014 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od września 2005 r. do stycznia 2008 r. i od marca do grudnia 2008 r. oddala skargę

Uzasadnienie

1.Decyzją z [...] listopada 2010 r., nr [...], Naczelnik Urzędu Skarbowego W. określił A. G. (dalej ,,Skarżący"), zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okresy od września 2005 r. do stycznia 2008 r. oraz od marca do grudnia 2008 r.

W uzasadnieniu decyzji organ argumentował, że Skarżący w badanym okresie świadczył usługi inspektora budownictwa na podstawie umów cywilnoprawnych, które stanowią odpłatne świadczenie usług i w konsekwencji podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) - dalej: "ustawa o VAT". Charakter zadań wskazanych w umowach świadczył o tym, że Skarżący wykonywał czynności, których dokonywanie reglamentowane jest przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) - dalej: "Prawo budowlane". Dysponując odpowiednimi kwalifikacjami oraz będąc członkiem samorządu zawodowego inżynierów budownictwa był uprawniony do pełnienia samodzielnych funkcji i faktycznie funkcje te sprawował.

Zdaniem organu, ponieważ Skarżący w sierpniu 2005 r. przekroczył sumę obrotów uprawniającą do zwolnienia z VAT, stał się podatnikiem w podatku od towarów i usług, zobowiązanym do dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, prowadzenia stosownej ewidencji, składania deklaracji VAT i odprowadzania podatku do właściwego urzędu skarbowego. Skarżący nie dokonał tych czynności, przez co naruszył art. 113 ust. 1 i ust. 5 ustawy o VAT, zgodnie z którymi zwalnia się od podatku podatników u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro, a stosownie do art. 113 ust 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku przekroczy ww. kwotę, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.