Wyrok WSA w Lublinie z dnia 27 marca 2014 r., sygn. III SA/Lu 890/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Sędzia WSA Jerzy Drwal,, Sędzia WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Radosław Stelmasiak, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 25 marca 2014 r. sprawy ze skargi A. R. i A. R. na akt Starosty z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu I. uchyla zaskarżony akt Starosty w części dotyczącej odmowy zwrotu opłaty A. R.; II. w pozostałej części skargę oddala; III. uznaje obowiązek Starosty dokonania na rzecz A. R. zwrotu kwoty 425 zł (czterysta dwadzieścia pięć złotych), stanowiącej część opłaty uiszczonej za wydanie karty pojazdu seria i numer [...], dotyczącej samochodu osobowego Opel Omega o numerze rejestracyjnym [...]; IV. zasądza od Starosty na rzecz A. R. 457,00 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) z tytułu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 25 września 2013 r. A. R. i A. R. wystąpili do Starosty [...] z wnioskiem o stwierdzenie uprawnienia do otrzymania zwrotu kwoty 425 zł, stanowiącej część wniesionej w dniu 19 lipca 2005 r. opłaty za wydanie karty pojazdu seria i numer [...], dotyczącej samochodu osobowego marki [...] model [...] o numerze rejestracyjnym [...]. Wnioskujący uzasadnili swoje roszczenie niezgodnością przepisów, które stanowiły podstawę pobrania opłaty za wydanie karty pojazdu, z Konstytucją i z prawem wspólnotowym, co zostało potwierdzone wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. (Dz. U. Nr 15, poz. 119) oraz postanowieniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 grudnia 2007 r. w sprawie C-134/07 (Dz. Urz. UE z 2008 r. Nr C 64, s. 15/1).

W odpowiedzi na powyższe wystąpienie, udzielonej pełnomocnikowi skarżących pismem z dnia 7 października 2013 r., Starosta [...] odmówił zwrotu określonej przez wnioskujących części opłaty za wydanie karty pojazdu. Organ wyjaśnił, że opłata została pobrana na podstawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310, dalej powoływanego także jako "rozporządzenie z 2003 r."), a więc aktu należącego do źródeł prawa powszechnie obowiązującego, wiążącego organ administracji publicznej. Organ rejestrujący nie miał możliwości swobodnego określenia wysokości tej opłaty. Starosta podkreślił, że wprawdzie Trybunał Konstytucyjny we wspomnianym wyżej wyroku, stwierdził niekonstytucyjność przepisu stanowiącego podstawę pobierania opłaty za wydanie karty pojazdu w wysokości 500 zł, to jednak, zdaniem Starosty, organ rejestrujący miał obowiązek pobierania opłaty w wysokości 500 zł, bowiem rozporządzenie, jako akt wykonawczy należy do źródeł powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej i do momentu utraty mocy obowiązującej zakwestionowany przepis był podstawą prawną do pobierania opłaty w wysokości 500 zł. Nadto organ wskazał, że sprawy w przedmiocie zwrotu nadpłaty za kartę pojazdu nie ma zastosowania tryb administracyjny. Właściwą drogą dochodzenia praw jest postępowanie przed sądami powszechnymi w trybie procedury cywilnej.