Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 18 marca 2014 r., sygn. I SA/Gl 1129/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak, Sędziowie WSA Bożena Pindel (spr.), Bożena Suleja, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2014 r. sprawy ze skargi A S.A. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej: SKO lub Kolegium), działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 221 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. - Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), następnie powoływanej w skrócie: o.p., art. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t. j. - Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856 ze zm.) oraz § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie obszarów właściwości miejscowej samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz. U. Nr 198, poz. 1925) utrzymało w mocy decyzję przez siebie wydaną w dniu [...] r., nr [...], którą odmówiło stwierdzenia nieważności swej decyzji ostatecznej z dnia [...] r., nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Wójta Gminy Z. z dnia [...] r., nr [...], którą określono A S.A. w W. zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2010 r. w wysokości [...] zł, uznając, że przedmiotem opodatkowania są telekomunikacyjne linie kablowe ułożone w kanalizacji kablowej.

Podstawą rozstrzygnięcia był następujący stan faktyczny.

Wnioskiem z dnia 17 maja 2013 roku A S.A. (dalej: Spółka lub skarżąca) wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji SKO z dnia [...] r., utrzymującej w mocy decyzję Wójta Gminy Z. z dnia [...] r. w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2010 w kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik Spółki podniósł, że przesłanka nieważności tej decyzji, określona w art. 247 § 1 pkt 3 o.p., została spełniona, gdyż wydanie decyzji nastąpiło z rażącym naruszeniem art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.), w dalszej części uzasadnienia oznaczanej jako: u.p.o.l., a to z tego powodu, że organ nie uwzględnił prokonstytucyjnej wykładni tych przepisów i pominął definicję budowli przedstawioną przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 13 września 2011 r., sygn. akt P 33/09. W świetle tego orzeczenia uznać bowiem należało, że klasyfikowanie wspomnianych telekomunikacyjnych linii kablowych ułożonych w kanalizacji kablowej jako budowli w rozumieniu u.p.o.l. jest niedopuszczalne, gdyż nie zostały one wymienione w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. obecnie: Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.) lub w załączniku do tej ustawy, jako budowle czy urządzenia techniczne.