Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20 marca 2014 r., sygn. IV SA/Gl 747/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska (spr.) Sędzia WSA Andrzej Matan Protokolant Monika Rał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2014 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w T. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w T. z dnia [...] nr [...], stwierdzono u A. N. chorobę zawodową - przewlekłą chorobę odwodowego układu ruchu wywołaną sposobem wykonywania pracy - zespół cieśni w obrębie nadgarstka - wymienioną w poz. 20.1 wykazu chorób zawodowych rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. nr 105, poz. 869), powoływanego dalej w skrócie jako: "rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r.", wydanego na podstawie art. 237 § 1 pkt 3-6 i § 1¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r., nr 21, poz. 94 z późn. zm.). W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż podstawą jej wydania było orzeczenie lekarskie z dnia [...] nr[...], sporządzone przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w K. Poradnia Chorób Zawodowych w S. Organ przedstawił przebieg pracy zawodowej A. N. i podkreślił, że ocena kart narażenia zawodowego z dnia 1 sierpnia 2012 r. i z dnia 15 lutego 2013 r. wskazuje, iż wykonywała prace obciążające kończyny górne, wymagające częstych ruchów zginania i prostowania w stawach nadgarstkowych stwarzające możliwość powstania choroby zawodowej, w tym również w latach 1998-2008 i 2011 do nadal w A Sp. z o.o. w T.

W odwołaniu od powyższej decyzji pełnomocnik pracodawcy A Sp. z o.o. w T. domagał się jej uchylenia i orzeczenia braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej, ewentualnie o uzupełnienie materiału dowodowego i orzeczenia lekarskiego jednostki orzeczniczej I stopnia o dodatkowe uzasadnienie, po uwzględnieniu zebranej dokumentacji medycznej A. N. z lat 1988-2011. Zarzucił decyzji naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, zwłaszcza art. 77 § 1 i art. 7 K.p.a. poprzez niedopełnienie obowiązku zgromadzenia pełnego materiału dowodowego, pozwalającego na obiektywną ocenę stanu zdrowia pracownicy oraz przyczyn wystąpienia u niej przewlekłej choroby układu nerwowego wywołanej sposobem wykonywania pracy w postaci zespołu cieśni nadgarstka, a także chwili powstania tej choroby. Uchybienie to, zdaniem odwołującego, nastąpiło ze względu na zaniechanie zebrania i dołączenia dokumentacji medycznej pracownicy z lat 1988-2011, w tym z poradni lekarza pierwszego kontaktu z okresu przed podjęciem pracy w A oraz dokumentacji powstałej w okresie jej pracy u innych pracodawców. Dokumentacja ta była, zdaniem odwołującego, konieczna w celu ustalenia przyczyn powstania stwierdzonej choroby, a także ustalenia czy choroba ta była związana wyłącznie z pracą wykonywaną oraz ustalenia okresu, w którym powstało schorzenie. Jednocześnie dostrzegł naruszenie art. 80 K.p.a. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, wyrażające się w stwierdzeniu, wyłącznie na podstawie orzeczenia lekarskiego, że praca w spółce przyczyniła się do powstania choroby zawodowej, podczas gdy z orzeczenia nie wynika, aby zespół orzekający zapoznał się z wnioskowaną dokumentacją medyczną z lat 1988-2011. Zarzut powyższy uzasadniono również brakiem wykazania związku przyczynowego pomiędzy schorzeniem, a warunkami pracy, ograniczając się wyłącznie do stwierdzenia, iż taki związek przyczynowy wynika z zebranego materiału dowodowego, w szczególności z danych zawartych w orzeczeniu lekarskim oraz formularzach narażenia zawodowego pracownika. W obszernym uzasadnieniu odwołania pełnomocnik wskazał, że organ naruszył zasadę prawdy obiektywnej i zasadę swobodnej oceny dowodów poprzez nieprzeprowadzenie wszystkich niezbędnych dowodów pozwalających na wydanie decyzji zgodnej z istniejącym stanem faktycznym, w tym w szczególności na podstawie pełnej wiedzy o stanie zdrowia pracownicy zgodnie z istniejącym stanem faktycznym oraz jej chorobie. Przytoczywszy stanowisku Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyrok z dnia 28 czerwca 2006 r. o sygn. akt II OSK 1231/2005) podniósł, że dopiero analiza poszczególnych zapisów z dokumentacji lekarskiej w połączeniu z analizą czynników występujących w środowisku pracy będzie stanowiła wyczerpującą treść orzeczenia lekarskiego, które będzie stanowiło jeden z zasadniczych dowodów do wydania rozstrzygnięcia. Z tego powodu niezbędna jest weryfikacja dokumentacji postępowania oraz zgromadzenie pełnego materiału dowodowego. Pełnomocnik powołał się na definicję choroby zawodowej zamieszczoną w treści rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych wskazując, iż organ zobligowany jest ustalić wystąpienie przesłanek, o których w tej definicji mowa, zgodnie z procedurą administracyjną, przyjmując jako naczelną zasadę prawdy obiektywnej. Podkreślił, że do stwierdzenia choroby zawodowej niezbędne jest ustalenie związku przyczynowego pomiędzy schorzeniem, a zatrudnieniem i warunkami pracy. Powołując się ponownie na stanowisko judykatury pełnomocnik wskazał, iż nie każda choroba z punktu widzenia medycznego może być uznana za chorobę zawodową, nawet jeśli cierpi na nią osoba, która była narażona na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, wówczas dokładnie w sposób wnikliwy zbadać narażenie na czynnik szkodliwy, a więc czy dotyczy on równo obu rąk. Co więcej, z akt postępowania nie wynika, czy przed wydaniem decyzji wzięto pod uwagę czynniki pozazawodowej etiopatogenezy zespołu cieśni nadgarstka. Powołując się na literaturę zaznaczono, że poza narażeniem zawodowym na rozwój zespołu cieśni nadgarstka duży wpływ mają choroby ogólnoustrojowe.