Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 17 grudnia 2013 r., sygn. I SA/Gd 1413/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Woźniak (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Sylwia Górny, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 12 września 2011 r., nr[...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń i luty 2002 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 5.253 (pięć tysięcy dwieście pięćdziesiąt trzy) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej, decyzją z dnia 20 września 2010 r., po ponownym rozpatrzeniu sprawy dokonał rozliczenia podatku od towarów i usług za październik, listopad i grudzień 2001 r. oraz styczeń i luty 2002 r. odmiennie od zadeklarowanego przez B. K.. Organ uznał, że czynności deklarowane przez skarżącego jako eksport telefonów w odniesieniu do transakcji udokumentowanych fakturami wystawionymi dla T.I. B., V. N., O. K., K. T. były w rzeczywistości czynnościami sprzedaży na terenie kraju na rzecz nieustalonych nabywców, a zatem brak było podstaw do zastosowania 0 % stawki podatku VAT.

Po rozpatrzeniu odwołania Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z 12 września 2011 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji w zakresie stycznia i lutego 2002 r. W zakresie rozliczenia za październik, listopad i grudzień 2001 r. wydał odrębne rozstrzygnięcie.

W uzasadnieniu Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że posiadanie dokumentu SAD nie jest wystarczające do potwierdzenia zaistnienia eksportu towarów. Uznanie danej czynności za eksport towaru wymaga spełnienia łącznie dwóch warunków: potwierdzenia przez graniczny urząd celny wywozu towaru z polskiego obszaru celnego oraz dokonania wywozu towarów w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, innych niż eksport i import towarów. Zdaniem organu drugiej instancji w sprawie prawidłowo ustalono, że nie miał miejsca eksport towarów w rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.; dalej u.p.t.u.). Ze zgromadzonych w sprawie dokumentów wynika bowiem, że jako nabywcy towarów figurują podmioty nieistniejące, bądź osoby nieżyjące. Nie doszło zatem, w ocenie organu, do zawarcia umowy sprzedaży, a w konsekwencji - do wywozu towarów w następstwie wykonania czynności określonych w art. 2 ust. 1 i 3 u.p.t.u. Dyrektor Izby Skarbowej zaakceptował też pogląd organu pierwszej instancji, że w związku z tym, że w niniejszym przypadku miało miejsce odpłatne wydanie na terytorium RP towaru nieustalonym kontrahentom, to czynność ta w myśl art. 2 ust. 1 u.p.t.u. podlega opodatkowaniu z zastosowaniem stawki 22 %.