Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2013 r., sygn. I SA/Wr 1454/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Henryka Łysikowska, Sędziowie: Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca), Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Protokolant: Katarzyna Motyl, po rozpoznaniu na rozprawie w Wydziale I w dniu 20 listopada 2013 r. z udziałem sprawy ze skargi A z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty w podatku od nieruchomości za rok 2010 oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 7 czerwca 2013 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L., na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm. - dalej powoływana jako Ordynacja podatkowa), na skutek odwołania A. z siedzibą w K., utrzymał w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia 27 września 2012 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2010 r., wydaną po ponownym rozpatrzeniu sprawy, w wyniku uchylenia poprzedniej decyzji organu I instancji z dnia 30 stycznia 2012 r. nr [...] i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia.

W pierwotnej deklaracji na podatek od nieruchomości na 2010 r. strona wykazała do opodatkowania grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 179.109 m², budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o pow. 150,28 m³ oraz budowle o wartości 19.289.962 zł. Łączna kwota podatku wynikająca z deklaracji wyniosła 526.795 zł. W trakcie roku podatkowego spółka składała szereg korekt deklaracji związanych ze zmianami w stanie środków trwałych spowodowanych ich likwidacją. W dniu 28 października 2011 r. spółka złożyła kolejne korekty deklaracji, w których skorygowała, tj. zmniejszyła wartość budowli będących w jej posiadaniu składając jednocześnie wniosek o zwrot nadpłaty podatku od nieruchomości za 2010 r. na podstawie art. 72 § 1 pkt 1), art. 74 pkt 1) oraz art. 78 § 5 Ordynacji podatkowej w kwocie 130.330 zł wraz z oprocentowaniem, odwołując się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 września 2011 r. (sygn. P 33/09 -opublikowany w Dz. U. z 2011 r., nr 206, poz.1228). Podniosła strona, że w deklarowanych kwotach podatku był również podatek od wyrobisk górniczych w wysokości 130.330 zł, w całości zapłacony, co było następstwem postępowań podatkowych w tym zakresie za lata poprzednie. Odwołując się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego stwierdziła spółka, że Trybunał dokonał w nim oceny zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm. - dalej powoływana jako Konstytucja RP) przepisu art. 2 ust. 1 pkt3) w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 2) ustawy dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. nr 121, poz. 844 ze zm. - dalej powoływana jako u.p.o.l.), w zakresie dotyczącym opodatkowania podatkiem od nieruchomości podziemnych wyrobisk górniczych, stwierdzając, że przepisy te rozumiane w ten sposób, że nie odnoszą się do podziemnych wyrobisk górniczych oraz mogą odnosić się do obiektów i urządzeń zlokalizowanych w tych wyrobiskach są zgodne z zasadą ustawowej określoności regulacji podatkowych i zasadą poprawnej legislacji wywodzonymi z art. 217 w zw. z art. 84 i art. 2 Konstytucji RP. W uzasadnieniu wyroku Trybunał stwierdził, że "podziemne wyrobiska górnicze nie są bowiem obiektami budowlanymi (urządzeniami budowlanymi) w ujęciu ustawy Prawo budowlane, lecz przestrzenią powstałą w wyniku prac górniczych, a w konsekwencji nie mogą być kwalifikowane jako budowle na gruncie tej ustawy. Tym samym nie stanowią one przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości ani samodzielnie (jako wyrobiska w znaczeniu fizycznym), ani wespół ze znajdująca się w nich infrastrukturą (jako wyrobiska w znaczeniu kompleksowym)." Trybunał podkreślił, że nie wolno interpretować na niekorzyść podatników niejasnych norm prawno-podatkowych, a ich rozszerzające lub analogiczne stosowanie jest niedopuszczalne w każdym przypadku, gdy ma na celu zwiększenie obowiązków podatkowych. W opinii spółki uzasadniony jest zatem wniosek o zwrot nadpłaty w trybie określonym w art. 74 Ordynacji podatkowej wraz z odsetkami.