Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 września 2013 r., sygn. IV SA/Wr 296/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Sikorska Sędzia NSA Henryk Ożóg Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska (spr.) Protokolant st. asystent sędziego Aleksandra Rygielska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 26 września 2013 r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

Postępowanie administracyjne w sprawie wszczęte zostało wnioskiem H. S. z dnia 6 października 2008r. o wymeldowanie jej syna K. S. z stanowiącego jej własność lokalu nr [...] , położonego przy [...] z tym uzasadnieniem, że syn od 10 lat przebywa poza granicami kraju, nie ma z nim żadnego kontaktu, a z mieszkania zabrał wszystkie swoje rzeczy. Na poparcie swoich twierdzeń zaoferowała dowód z zeznań świadków B. S. oraz T. Z.

Prezydent Miasta J. G. decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] orzekł o wymeldowaniu K. S. z miejsca pobytu stałego w lokalu nr 1 położonym przy ul. [...] .

Wojewoda D. - po uprzednim przywróceniu K. S. terminu do wniesienia odwołania - decyzją z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] orzekł o uchyleniu decyzji Prezydenta Miasta J. G. z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji, wskazując na konieczność wyjaśnienia okoliczności w jakich K. S. opuścił przedmiotowy lokal oraz co było tego powodem. Powyższa decyzja była przedmiotem skargi wywiedzionej przez H. S. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który wyrokiem z dnia 3 października 2012 r., sygn. akt IV SA/Wr 239/12 oddalił jej skargę.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Prezydent Miasta J. G. decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] wydaną z powołaniem się na przepis art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.) orzekł o wymeldowaniu K. S. z miejsca zameldowania na pobyt stały w lokalu nr [...] położonym przy [...] . W uzasadnieniu decyzji organ I instancji powołał się na przeprowadzony przez niego dowód z zeznań świadków J.S., byłego męża wnioskodawczyni oraz pełnomocnika i ojca K. S. G.S., brata K. S. oraz H. S. Wskazał również, że w dniu 2 kwietnia 2012 r. w obecności wnioskodawczyni, K.S., G. S. oraz J. S. przeprowadzono oględziny lokalu nr [...] położonego przy [...] . Podczas dokonywania powyższej czynności stwierdzono, że sporny lokal składa się z 3 pokoi, przy czym środkowy (przechodni) pokój został wskazany przez K. S. jako przeznaczony wyłącznie dla niego. Jednocześnie przyznał on, że meble i wyposażenie znajdujące się w pomieszczeniu nie należą do niego, gdyż ich nie zakupił. W czasie oględzin spornego lokalu K. S. ponadto oświadczył, że w dniu 17 czerwca 1996 r opuścił miejsce zameldowania na pobyt stały, spakował swoje rzeczy, aby wyjechać za granicę do pracy. W spornym lokalu był jeden raz w 2004 r., kiedy dowiedział się, że mama jest chora. Przez cały czas zamieszkuje w Hiszpanii, gdzie koncentruje swoje życie osobiste. Końcowo przyznał ,ze nie będzie mieszkał w miejscu zameldowania na pobyt stały, gdyż zależy mu jedynie na zameldowaniu. Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy organ I instancji stwierdził ,że wynika z niego jednoznacznie ,że K. S. nie zamieszkuje w przedmiotowym lokalu mieszkalnym, przy czym opuścił go dobrowolnie i trwale, zrywając więź z osobami w nim zamieszkałymi. Również jako bezsporny ocenił organ I instancji fakt skoncentrowania przez K. S. całego jego życia poza granicą kraju, na co w szczególności wskazują zeznania samego K. S., złożone podczas dokonywania oględzin lokalu.