Wyrok WSA w Krakowie z dnia 5 września 2013 r., sygn. I SA/Kr 704/13

|Sygn. akt I SA/Kr 704/13 | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 5 września 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Paweł Dąbek, Sędziowie: WSA Agnieszka Jakimowicz, WSA Bogusław Wolas (spr.), Protokolant: Iwona Sadowska - Białka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 września 2013 r., sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Deweloperskiego "B", Sp. z o.o. w K., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 18 marca 2013r. Nr [...], w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2006r., - s k a r g ę o d d a l a -

Uzasadnienie

W dniu 21 października 2009 r. wszczęto postępowanie kontrolne w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania, prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób prawnych za 2006 rok oraz podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące tego roku w stosunku do Przedsiębiorstwa "B" Sp. z o.o., dalej "Spółka". Podatnik prowadził działalność, polegającą na budowie i sprzedaży lokali mieszkalnych, garażowych i użytkowych.

Konsekwencją dokonanych ustaleń (w szczególności zaniżenia cen sprzedaży kilku lokali) było określenie Spółce przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia 22 grudnia 2010 r. zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za powyższy rok w kwocie o 198 011 zł wyższej niż wykazana przez stronę w zeznaniu rocznym CIT-8 za 2006 r.

W odwołaniu od powyższej decyzji Spółka zarzuciła naruszenie art. 120 i art. 121 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej określanej skrótem "O.p.") przez tendencyjne i niewłaściwe ustalenie zobowiązania podatkowego, żądając uchylenia części ustalonego dodatkowego przychodu. Strona skarżąca podniosła, że art. 14 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r., nr 74, poz. 397 ze zm.), dalej "u.p.d.o.p.", może być stosowany, gdy wartość ustalona w umowie znacznie odbiega od rynkowej, organ wezwie strony do jej zmiany bądź wskazanie przyczyn uzasadniających rozbieżność, a strony nie udzielą odpowiedzi bądź nie wskażą przyczyn. Spółka wyjaśniła sposób kalkulacji cen, a pominięcie tych wyjaśnień i uznanie ich za niewystarczające nie może stanowić podstawy do kwestowania cen umownych. Ustawodawca przesądził, że urząd może szacować wartość jedynie wtedy, gdy podatnik nie złoży wyjaśnień.