Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 26 września 2013 r., sygn. II SA/Bk 61/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Protokolant Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 września 2013 r. sprawy ze skargi M. Sp. z o.o. w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zgody na zamknięcie składowiska odpadów komunalnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] października 2012r. nr [...] Starosta Powiatu B. odmówił M. Sp. z o.o. w B., jako zarządzającemu składowiskiem, wyrażenia zgody na zamknięcie składowiska odpadów komunalnych w Z., położonego na działkach o nr geod. [...] i [...], przeprowadzone zgodnie z technicznym sposobem zamknięcia składowiska oraz sposobem rekultywacji opisanym we wniosku.

Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie organ stwierdził, iż wniosek oraz złożone wyjaśnienia zawierają dane nieścisłe, niejednoznaczne, uniemożliwiające wydanie zgody bez ich sprecyzowania. W ocenie organu wskazany techniczny sposób zamknięcia składowiska nie zawiera jednoznacznych danych dotyczących wszystkich planowanych działań. Powołując się zaś na § 17 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 24 marca 2003r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących lokalizacji, budowy, eksploatacji i zamknięcia, jakim powinny odpowiadać poszczególne typy składowisk odpadów, stwierdził, że sposób technicznego zamknięcia powinien określać konkretne ilości i rodzaje odpadów przewidzianych do wbudowania oraz ścisły sposób ich wykorzystania, co jest niezbędne przy wydaniu zezwolenia na odzysk odpadów poza instalacjami. Tymczasem - w ocenie organu - przedłożony wniosek zawiera stwierdzania warunkowe, określające możliwe warianty i stan prawny wynikający z przepisów, a nie konkretne rozwiązania przyjęte dla przedmiotowego składowiska. Organ zauważył też, iż podane zostały całkowite objętości odpadów przewidzianych do utworzenia poszczególnych warstw, jednak bez podania ich rodzaju i masy. Ponadto - zdaniem organu - zastrzeżenie budzi proponowany przez wnioskodawcę sposób prowadzenia rekultywacji, albowiem uniemożliwia prawidłowe zaplanowanie rekultywacji i stworzenie warstwy rekultywacyjnej o jednorodnym charakterze: zarówno właściwościach fizycznych, jaki chemicznych i geotechnicznych. Zdaniem organu, celem projektu rekultywacji powinno być zaplanowanie i określenie możliwości jak najszybszego osłonięcia złożonych odpadów, w celu jak najszybszego zminimalizowania jego wpływu na środowisko, który może być znaczący. Organ stwierdził także, że na przekrój nie podano rzeczywistego rodzaju odpadów, a wskazano także warianty. Zdaniem organu zastosowana też na stokach warstwa ziemi urodzajnej o miąższości 17 cm, wzmocnionej matą SECUMAT, nie zapewni odpowiedniej izolacji odpadów od czynników zewnętrznych, w tym np. przenikania wody w głąb masy odpadów.