Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2013 r., sygn. VII SA/Wa 369/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Machlejd, Sędzia WSA Joanna Gierak - Podsiadły (spr.), Sędzia WSA Maria Tarnowska, Protokolant Spec. Eliza Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2013 r. sprawy ze skargi K. Z. i L. K. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] grudnia 2012 r. znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania skargę oddala

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez K. Z. i L. K. jest decyzja Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z [...] grudnia 2012 r. znak: [...], wydana po rozpatrzeniu odwołania K. Z.i L. K. od decyzji Miejskiego Konserwatora Zabytków w [...] działającego z upoważnienia Prezydenta Miasta W. z [...] maja 2012 r. Nr [...] umarzającej postępowanie w sprawie wycinki wiśni japońskiej z terenu posesji przy ul. J. w W.

W uzasadnieniu ostatniej z ww. decyzji Miejski Konserwator Zabytków w W., powołując w podstawie prawnej przepis art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: k.p.a.), wskazał, że postępowanie w sprawie decyzji Nr [...] z [...] lutego 2011 r., uchylonej przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z [...] sierpnia 2011 r. stało się bezprzedmiotowe, ponieważ przedmiot decyzji - wiśnia japońska nie istnieje.

Wskazaną zaś na wstępie decyzją z [...] grudnia 2012 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, działając na podstawie art. 138 § 2 k.p.a., uchylił zaskarżoną decyzję Miejskiego Konserwatora Zabytków w W. działającego z upoważnienia Prezydenta W. z [...] maja 2012 r. Nr [...] i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

W uzasadnieniu tej decyzji organ odwoławczy podał, że Miejski Konserwator Zabytków w W. decyzją z [...]października 2009 r. Nr [...] zezwolił na usunięcie drzewa - wiśni japońskiej z działki znajdującej się przy ul. J. w W.. Pismem z [...] kwietnia 2010 r. K. Z.i L. K. wnieśli o wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzją. Postanowieniem z [...] kwietnia 2010 r. znak: [...] Miejski Konserwator Zabytków w W. działając na podstawie art. 149 § 1 k.p.a. wznowił postępowanie zakończone decyzją własną z [...] października 2009 r. Następnie, organ ten decyzją z [...] września 2010 r. Nr [...] stwierdził, że ww. decyzja z [...] października 2009 r. została wydana z naruszeniem prawa, jednak brak jest powodu, który uzasadniałby jej uchylenie, albowiem w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po rozpatrzeniu odwołania skarżących wniesionego od tej decyzji, w dniu [...] grudnia 2010 r. wydał decyzję znak: [...], którą uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji, wskazując w uzasadnieniu na brak postępowania wyjaśniającego w zakresie określonym w art. 149 § 2 k.p.a. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Miejski Konserwator Zabytków w W. decyzją z [...] lutego 2011 r. Nr [...] "w związku ze wznowieniem postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. w sprawie uchylonej i przekazanej do ponownego rozpoznania decyzji Nr [...] z [...] września 2010 r., utrzymał decyzję w mocy." Od powyżej decyzji, w ustawowym terminie, odwołanie złożyła K. Z.i L. K.. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego po rozpatrzeniu tego odwołania decyzją z [...] sierpnia 2012 r. znak: [...] uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. W uzasadnieniu organ wskazał, że zaskarżoną decyzją organ I instancji utrzymał w mocy decyzję z [...] września 2010 r., która została uprzednio (decyzją z [...] grudnia 2010 r.) uchylona przez organ odwoławczy a sprawa została przekazana do ponownego rozpatrzenia. Takie rozstrzygnięcie organu konserwatorskiego stanowi o naruszeniu art. 151 § 2 k.p.a., na podstawie którego organ wydał zaskarżoną decyzję. Ponadto, organ ten dopuścił się takich uchybień, na które zwrócił uwagę organ odwoławczy w decyzji z [...] grudnia 2010 r. znak: [...] i nie zastosował się do zawartych w tej decyzji wskazań dotyczących ponownego rozpoznania sprawy.