Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 14 sierpnia 2013 r., sygn. II SA/Gd 350/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok Sędziowie: Sędzia WSA Wanda Antończyk Sędzia WSA Mariola Jaroszewska (spr.) Protokolant Sekretarz Sądowy Izabela Adamowicz po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 14 sierpnia 2013 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 21 marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie nieważności decyzji o zatwierdzeniu projektu podziału nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Prokurator Okręgowy wniósł sprzeciw od decyzji Prezydenta Miasta z dnia 7 grudnia 1976 r. nr [[...]], którą jak twierdzi zatwierdzono projekt podziału działki nr [[...]] przy ul. K. M. (H.) [[...]] w G. i wydzielono z niej działkę nr [[...]]. Jak wynika ze sprzeciwu, według prokuratora decyzja ta wydana została z naruszeniem art. 7 i art. 77 kpa w związku z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, ponieważ nie jest dopuszczalny podział budynku według płaszczyzn pionowych, chociażby łączył się z odpowiednim podziałem gruntu, na którym został wzniesiony. Dopuszczalny jest taki podział budynku wraz z gruntem, jeżeli w wyniku tego powstają odrębne budynki. W tym wypadku linia podziału musi przebiegać według płaszczyzny, którą stanowi ściana wyraźnie dzieląca budynek na dwa odrębne budynki. Dlatego też, według prokuratora, organ administracji zatwierdzający projekt podziału nieruchomości musi ustalić, w przypadku działki zabudowanej, czy budynek posiada ścianę zezwalającą na techniczne wyodrębnienie i czy wzdłuż tej ściany przeprowadzona została granica. Okoliczność ta powinna zostać wykazana dokumentacją techniczną, w oparciu o którą wzniesiono budynek lub inwentaryzacją sporządzoną przez rzeczoznawcę budowlanego. W protokole granicznym z dnia 28 października 1976 r. stwierdzono, że granic działki nie badano, gdyż punkty graniczne są określone jednoznacznie przez narożniki budynku. Tym samym zagadnienia odrębności wydzielonej części budynku w ogóle nie rozpatrywano i w konsekwencji ściana wydzielająca część budynku oznaczona nr [[...]] o grubości 22 cm nie ma oparcia w pionie. Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności tej decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 § 1 i art. 158 § 1 kpa.