Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 lipca 2013 r., sygn. I SA/Wa 2571/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Pirogowicz (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Emilia Lewandowska sędzia WSA Przemysław Żmich Protokolant referent stażysta Tomasz Noske po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lipca 2013 r. sprawy ze skargi T. C. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...]; 2. uchyla decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...]; 3. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Minister Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z [...] października 2012 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] lutego 2012 r. nr [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w S. z [...] września 1956 r. nr [...] w części dotyczącej odszkodowania za wywłaszczenie położonej w P. nieruchomości, stanowiącej własność spadkobierców W. C.

Zaskarżona decyzja Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Orzeczeniem z [...] września 1956 r. nr [...] Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w S. orzekło, w trybie przepisów dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych (Dz.U. z 1952 r. Nr 4, poz. 31), o wywłaszczeniu na rzecz Państwa - Dyrekcji Budowy Miasta T. części nieruchomości położnej w P., oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] m2, stanowiącej własność spadkobierców W.C., za odszykowaniem w kwocie [...] złotych, płatnym do rąk T. C.

Pismem z [...] sierpnia 2007 r. T. C., wystąpił o stwierdzenie nieważności ww. orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w S. w części dotyczącej ustalonego odszkodowania, podnosząc, że w sprawie doszło do naruszenia przepisów dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r., poprzez nieuwzględnienie żądania o przyznanie za wywłaszczoną działkę nieruchomości zamiennej, mimo że stanowiła ona część gospodarstwa rolnego, a także braku uczestnictwa w rozprawie wywłaszczeniowej osób do tego zobowiązanych oraz niewypłacenie odszkodowania.