Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 25 lipca 2013 r., sygn. IV SA/Po 434/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Grossmann (spr.) Sędziowie WSA Donata Starosta WSA Maciej Busz Protokolant st. sekr. sąd. Joanna Andrzejak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lipca 2013 r. sprawy ze skargi P. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Dnia [...] grudnia 2012 r. do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w [...] wpłynął wniosek P. P. (dalej: "Wnioskodawczyni" lub "Skarżąca"), z tej samej daty, o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad babcią, K. K.

Decyzją z [...]grudnia 2012 r. nr [...] Prezydent Miasta [...] (dalej: "Prezydent Miasta" lub "organ I instancji") - wskazując jako podstawę art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 z późn. zm.; dalej: "ustawa o świadczeniach rodzinnych", w skrócie "u.ś.r.") - odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia, wyjaśniając, że powodem odmowy jest okoliczność, iż babcia Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim.

Od opisanej decyzji odwołanie złożyła Wnioskodawczyni wskazując, że jej dziadek, Z. K., z uwagi na stale pogarszający się stan zdrowia nie jest w stanie zajmować się babcią, gdyż nie może podejmować żadnego wysiłku fizycznego, a opieka nad babcią tego wymaga. Dziadek coraz częściej sam potrzebuje pomocy; ma stwierdzoną niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym, orzeczoną na stałe. Również żadne z dzieci babci i dziadka nie może sprawować opieki, gdyż wszystkie pracują zawodowo, dlatego jest konieczne, aby to Wnioskodawczyni podjęła się sprawowania opieki, tym bardziej, że mieszka razem z dziadkami. Jednak, jak podkreśliła Wnioskodawczyni, sprawowanie opieki ogranicza ją czasowo na tyle, że nie może aktualnie podjąć żadnej pracy.