Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 20 czerwca 2013 r., sygn. IV SA/Wr 279/13

Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Kremis po rozpoznaniu w Wydziale IV w dniu 20 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. L. w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. akt IV SA/Wr 452/11 postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 13 maja 2013 r. R. L. wniósł skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. akt IV SA/Wr 452/11.

Na uzasadnienie skargi podano, że inspiracją do jej złożenia było to, że skarżący dowiedział się o instytucji wznowienia postępowania sądowego z pisma Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 marca 2013 r. Jak podał skarżący, o instytucji wznowienia postępowania dowiedział się w dniu 23 marca 2013 r., kiedy otrzymał z Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu pismo w sprawie oznaczonej sygnaturą akt IV SA/Wr 23/13. Zdaniem skarżącego wniesienie skargi nastąpiło z zachowaniem terminu trzymiesięcznego, odkąd strona dowiedziała się o podstawie wznowienia postępowania. Dalej podano, że podstawą żądania wznowienia postępowania w niniejszej sprawie jest to, że skarżący był pozbawiony możności działania, ponieważ nie miał "zdolności procesowej lub sądowej". Ponadto zarzucono, że kwestionowane postępowanie było dotknięte wadą nieważności. Przytoczono również brzmienie art. 273 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i połączenie badania dopuszczalności wznowienia postępowania z rozpoznaniem sprawy. W dalszej części dwudziestostronicowej skargi opisano szereg zaświadczeń, postanowień, wyroków i innych dokumentów wydawanych w sprawach zainicjowanych przez skarżącego, jak i niedotyczących go bezpośrednio. Opisywane przez skarżącego dokumenty są w pewnym stopniu związane z jego uprawnieniem emerytalno-rentowym i szeregiem rozstrzygnięć dotyczących m.in. zaświadczeń i waloryzacji, których domagał się skarżący na przestrzeni lat.