Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. I SA/Gl 298/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Madej, Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędzia WSA Beata Kozicka (spr.), Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2013 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Pszczynie na uchwałę Rady Gminy Bestwina z dnia 9 czerwca 2010 r. nr XLI/297/10 w przedmiocie ulg w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części określonej w § 3 pkt 1 i 2, § 4 ust. 2 pkt 1 i 2, § 6 ust. 4, §

Uzasadnienie

Uzasadnianie

1. Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wpłynęła, za pośrednictwem Rady Gminy Bestwina, skarga Prokuratora Rejonowego w Pszczynie na uchwałę Rady tej Gminy nr XLI/297/10 z dnia 9 czerwca 2010 r. (Dz.Urz. Woj.Śl. Nr 196, poz. 2984) w sprawie szczegółowych zasad, sposobu i trybu umarzania, odraczania i rozkładania na raty należności pieniężnych mających charakter cywilnoprawny, przypadających Gminie Bestwina oraz jej jednostkom podległym oraz wskazania organów do tego uprawnionych.

1.1. Prokurator, powołując się na art. 8, art. 50 § 1 i art. 53 § 3 w zw. z art. 3 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej: "P.p.s.a.") i art. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 270, poz. 1599 ze zm.) zaskarżył powyższą uchwałę w części dotyczącej rozstrzygnięcia określonego w § 3 pkt 1 i 2, § 4 ust. 2 pkt 1 i 2 i § 6 ust. 4 oraz § 10.

1.2. Zaskarżonej uchwale prokurator zarzucił:

I) obrazę art. 59 ust. 3 w związku z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm., dalej ustawa), w związku z art. 7 i art. 94 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm., dalej Konstytucja RP) stanowiącą rażące naruszenie prawa, poprzez sformułowanie w § 3 punkt 1 i 2 zaskarżonej uchwały, że umorzenie należności w całości z urzędu stosuje się w przypadku wystąpienia okoliczności wymienionych w art. 56 ust. 1 (pkt 1) ustawy, gdy jej wysokość nie przekracza kwoty 50 zł, a przewidywany koszt jej dochodzenia w postępowaniu sądowym i egzekucyjnym byłby niewspółmiernie wysoki w stosunku do tej należności, podczas gdy ustawa nie przewiduje dla organu stanowiącego wyraźnego upoważnienia do modyfikowania zasad udzielania ulg w spłacie wymienionych należności z urzędu,