Wyrok WSA w Łodzi z dnia 22 maja 2013 r., sygn. II SA/Łd 1320/12

Dnia 22 maja 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Stępień Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.) Protokolant Specjalista Marcelina Chmielecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 maja 2013 roku sprawy ze skargi H. Ż., Z. Ż., K. D. i A. D. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości - oddala skargę. LS

Uzasadnienie

Wojewoda [...], decyzją z dnia [...] nr [...], działając na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r., nr 98, poz. 1071 ze zm.) uchylił w całości decyzję Starosty [...] z dnia [...], nr [...], którą umorzono w całości postępowanie administracyjne w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości położonych w W., przy ulicy A 35, oznaczonych w ewidencji gruntów jako działki: nr 157/35 o powierzchni 0,0191 ha; nr 157/25, 157/11, 157/19 o łącznej powierzchni 0,4750 ha oraz nr 157/34 o powierzchni 0,6196 ha, w prawo własności nieruchomości, przysługującego K. D., A. D., H. Ż. oraz Z. Ż., przekazując sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.

Organ odwoławczy wskazał, iż od wskazanej decyzji Starosty [...] dnia [...] odwołali się H. Ż., Z. Ż., K. D. oraz A. D., zarzucając jej m.in. naruszenie:

- art. 105 § 1 k.p.a., poprzez jego błędne zastosowanie, polegające na "uznaniu" przez Starostę [...], że zainicjowane wnioskiem z dnia 5 stycznia 2012r. postępowanie, jako bezprzedmiotowe, należy umorzyć w całości, podczas gdy brak jest podstaw do takich twierdzeń;

- art. 4 ust. 13 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości poprzez jego niezastosowanie, podczas gdy odwołujący wielokrotnie wskazywali w korespondencji kierowanej do Starosty na jego brzmienie oraz podkreślali, że w świetle tego przepisu oraz zasad ekonomiki procesowej przeprowadzanie ponownej wyceny jest zbędne.