Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. I SA/Wa 269/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Chaciński Sędzia WSA Iwona Maciejuk (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi Z. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 6 września 2007 r. Z. G. złożyła wniosek o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości położonej przy

ul. [...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...], uregulowanej

w KW Nr [...], w trybie przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości.

Zarząd Dzielnicy [....] decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] odmówił przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości. Na skutek odwołania Z. G. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 2 k.p.a., uchyliło wymienioną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. SKO wskazało, że Z. G. spełnia przesłanki ustawy uprawniające do żądania przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości ustanowionego

po 13 października 2005 r. jest bowiem następcą prawnym Z. L., która prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej przy ul. [...], uzyskała jako następczyni prawna byłych właścicieli nieruchomości na mocy umowy zawartej

w formie aktu notarialnego w dniu [...] listopada 2005 r. w wykonaniu decyzji nr [...] z dnia [...] września 2003 r. nr [...], wydanej na podstawie art. 7 ust. 1, 2 i 3 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy. Kolegium wskazało, iż wprawdzie Z. G. prawo użytkowania wieczystego nabyła w formie cywilnej poprzez darowiznę, jednakże jako wnuczka Z. L. następczyni prawnej pod tytułem ogólnym, dawnych właścicieli przedmiotowej nieruchomości, Z. G. należy to kręgu osób uprawnionych do dziedziczenia ustawowego (art. 931 §1 i 2 kc) - należy do jej najbliższej rodziny (jest ew. zstępną). SKO w W. stwierdziło, że gdyby posłużyć się wykładnią celowościową stosowaną w doktrynie i orzecznictwie przy interpretacji przywileju przyznanego przez art. 5 pkt 1 cytowanej ustawy, to należy rozważyć, czy Z. G. nie powinna być objęta tym przywilejem.