Orzeczenie
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. I SA/Wa 2354/12
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Maciejuk Sędziowie: WSA Mirosław Gdesz WSA Emilia Lewandowska (spr.) Protokolant specjalista Joanna Pleszczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2013 r. sprawy ze skarg E. M. i S. Sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w W. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargi.
Uzasadnienie
UZASADNIENIE
Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z [...] września 2012 r. nr [...], utrzymał w mocy własną decyzję z [...] grudnia 2011 r. nr [...] stwierdzającą nieważność decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z [...] października 1954 r. nr [...] oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. nr [...] z [...] czerwca 1954 r. odmawiającego przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...].
Z ustaleń organu nadzoru wynika, że zabudowana nieruchomość [...] położona przy ul. [...] i [...] o pow. [...] m2, ozn. nr hip [...] stanowiąca własność I.A. z P.J., została objęta działaniem dekretu z 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy. W wyniku podziału nieruchomości i sprzedaży części tej nieruchomości własnością I.A. z P.I .J. .S. pozostała działka o pow. [...] m2 położona przy ul. [...] oznaczona po podziale nr hip. [...] a następnie KW nr [...]. W dniu 21 grudnia 1948 r. do Zarządu Miejskiego w W. wpłynął wniosek dotychczasowej właścicielki o przyznanie za czynszem symbolicznym prawa własności czasowej do nieruchomości [...] położonej przy ul. [...].
Prezydium Rady Narodowej w W. w dniu [...].06.1954 r. wydało orzeczenie nr [...], którym nie przyznano dotychczasowej właścicielce prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...] i jednocześnie stwierdzono, że wszystkie budynki (fragmenty murów) znajdujące się na tym gruncie przeszły na własność Skarbu Państwa.
