Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 marca 2010 r., sygn. I SA/Wa 1506/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Gdesz Sędziowie Sędzia WSA Iwona Kosińska (spr.) Sędzia WSA Joanna Skiba Protokolant Ewa Szymańska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2010 r. sprawy ze skargi A. R., E. R. i A. R. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku A. R., E. R. oraz A. R. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] odmawiającą wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Budownictwa z dnia [...] października 1950 r. nr [...], utrzymującej w mocy orzeczenie administracyjne Prezydenta Miasta W. z dnia [...] maja 1950 r. nr [...] odmawiające dotychczasowym właścicielom przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...].

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r. odmówił wszczęcia, z wniosku A. R., E. R. oraz A. R., postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Budownictwa z dnia [...] października 1950 r. Decyzją tą utrzymane zostało w mocy orzeczenie administracyjne Prezydenta Miasta W. z dnia [...] maja 1950 r. odmawiające dotychczasowym właścicielom przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...] oznaczonej nr hipotecznym [...]. Odmowa wszczęcia postępowania nastąpiła z uwagi na fakt, że wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Budownictwa z dnia [...] października 1950 r. został już rozpatrzony decyzją Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] lutego 1998 r. nr [...], która została utrzymana w mocy decyzją Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] kwietnia 1998 r. nr [...].