Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2013 r., sygn. II SA/Wa 2157/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska, Sędziowie WSA Ewa Pisula - Dąbrowska, Iwona Dąbrowska (sprawozdawca), Protokolant spec. Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] października 2012 r., nr [...], po ponownym rozpatrzeniu sprawy z wniosku J. S. o przyznanie świadczenia w drodze wyjątku, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., utrzymał w mocy decyzję podjętą w dniu [...] września 2012 r. nr [...], odmawiającą przyznania świadczenia w drodze wyjątku. W uzasadnieniu powyższej decyzji Prezes ZUS stwierdził, że świadczenie na podstawie art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.), może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania, a powyższe warunki muszą być spełnione łącznie i renta rodzinna jest świadczeniem pochodnym, jakie przysługiwałoby osobie zmarłej. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie J. S. na przestrzeni 47 lat życia, tj. na datę powstania całkowitej niezdolności do pracy uwzględniono 11 lat, 2 miesiące i 25 dni okresów nieskładkowych i 3 lata, 8 miesięcy i 29 dni okresów nieskładkowych. Organ podał, że okresy nieskładkowe zostały ograniczone do 1/3 udowodnionych okresów składkowych. W 10-leciu przed dniem powstania niezdolności do pracy zamiast 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych - wymaganych do przyznania świadczenia w trybie zwykłym - J. S. udokumentowała 2 lata, 6 miesięcy i 8 dni tych okresów. Organ wskazał, że jak wynika z dokumentacji orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia [...] kwietnia 2012 r. J. S. została uznana za całkowicie niezdolną do pracy od dnia [...] sierpnia 2011 r. do dnia [...] kwietnia 2013 r. Ponadto organ podał, że w okresach od dnia [...] kwietnia 1989 r. do dnia [...] września 1997 r. i od [...] sierpnia 2000 r. do dnia [...] lipca 2009 r. J. S. nie wykonywała zatrudnienia lub innej działalności objętej ubezpieczeniem społecznym oraz ubezpieczeniami emerytalnymi i rentowymi. Organ wskazał też, że w podanych okresach nie była wobec J. S. orzeczona całkowita niezdolność do pracy, zatem przyczyną braku do renty w trybie zwykłym nie był stan zdrowia lub inne zdarzenie zewnętrzne, niezależne od woli ubezpieczonego, którego nie można było przewidzieć i któremu nie można było zapobiec.